Byenn's POV
Wind blows... door opens... curtains blew by wind... voices was heard... gossips start... rushing images...
I love you and I will always be. --I'll court you. --Ethan Sandervough, you are? images of Ethan appears, our moments together, his craziness, his every smile--
Huwag mong ipipikit iyang mga mata mo. Babalikan kita, pangako. Babalik ako para sayo. Mahal na mahal kita huwag mong kakalimutan. --Kurt!
My eyes burst open as I sat on my bed catching my breath sweating.
What is that? Why--what am I doing? I asked in mind.
I see myself with a guy covered in blood. I don't know but all I know is... it is not my memories. It was someone's...
I was sweating even though its cold inside the room. I roam my eyes around and find nothing. I washed my palms on my face and walk out of bed.
I washed my face with water in the bathroom sink and looked at the mirror but my eyes widened and step back.
My reflection, why? --Why-- It's not me, but why do she look like me? my thoughts are making me insane.
First, I dreamt about her and now I am seeing her.
S-sino ka? Anong kailangan mo? Bakit ka nagpapakita sa panaginip ko? Sino ka ba? Ba't--bakit tayo--- I ask in mix emotion, fear and confusion.
Tulong. I can hear her voice but her lips are not moving.
Anong k-kailangan mo sakin? Sino ka ba? but then she disappeared.
I placed my right palm on my chest, trying to stay calm then I stood straight as I roam my eyes and try to feel her presence but then there's none.
I was in my room balcony when something dropped from inside. I stepped inside my room seeing a lot of pictures scattered which I think was from a box drop on the floor.
I was about to pick the pictures when my phone on the study table vibrates. It was Kisha when I checked. I answered it as I sit on the edge of my bed.
Pauwi na ako. I'm sure matutuwa ka sa mga pasalubong ko. Pumunta ka mamaya sa bahay at may iku-kwento ako sa inyo ni Prince. Miss ko na kayo, lalo na siya, hihi. she giggled on the line so I just roll my eyeballs.
Ang lakas talaga ng tama niya sa kaluluwang ligaw na iyon.
Oo, na po. Ingat ka sa byahe, bye. I said and end the call ended.
I heave a sigh and put my phone on my side when my gaze turn to the floor. I kneeled down to pick up the pictures. When I was done collecting all of it I reach for the box. I was about to put it inside when a picture from the top got my attention.
I stood up from kneeling and sit on the edge of my bed. I take a look at the pictures.
It's our ancestors... Lola's diseased family-- and as looking at each pictures I frozed to where I am currently sitting.
She's-- unbelievable. I looked exactly like her. Sino siya? Anong pangalan niya? my forehead creased as I check the other pictures then I saw something inside the box when I turn my gaze to it.
There's an envelop. I was going to grab it from inside when I was disturb by 3 knocks on the door.
Mayenn's POV
Nasa kwarto lang ako ngayon at hindi pa bumabangon simula ng gumising ako. Pano ba naman napagod ako sa training namin sa P.E kahapon.
Mabuti nalang at sabado ngayon kaya nakapagpahinga ako. Nag-unat ako at nagtalukbong ng kumot ng biglang napa-upo ng may maalala.
Oo, nga pala! Ang maliit na kahon. Haiist! Last saturday pa iyon sana inilagay sa attic, eh. Ako malalagot kapag nawala iyon. Kay Lola pa naman iyon. nakangusong usal ko sa sarili habang inaalala kung saan ko naiwan iyon.
Ah! Sa room ni ate Byenn! mabilis kong salita ng maalala tsaka mabilis tumayo.
Narito na ako sa harap ng pinto ng room ni ate Byenn. I'm sure andito pa siya sa loob dahil masyado pang maaga para umalis iyon. Akma na akong kakatok ng mapahinto ako at tumalikod.
Teka! Kung magtatanong ako kung may nakita siyang kahon sa loob, malalaman niyang pumasok ako ng room niya at ako ang nakaiwan ng kahon na iyon. Haisst! sabay iling ko at kagat-kagat ang kuko ng right thumb ko habang nag-iisip ng pwedeng rason.
Haisst! Eh, kung hayaan ko nalang kaya muna sa room niya ang gamit ni Lola? usal ko sa sarili habang palakad-lakad sa labas ng room ni ate.
Hindi. Hindi. Pero pano naman kapag tinapon niya? napatigil ako sa naisip at nanlaki ang mga mata.
Naku! Huwag naman sana. Eh, pano nga kung natapon na niya? Haisst! Malalagot ako nito, eh! Pano kung hanapin uli ni Lola iyon? Haisst! Kaloka! napasabunot na ako sa hindi pa nasuklay kong buhok.
Nababaliw kana ba? Anong ginagawa mo? kaagad ako natinag sa tanong ng isang boses kaya napaatras pa ako sabay lingon sa nagsalita.
Si Jerome lang pala. Himala! Maaga siya nagising ngayon.
Pero teka, bakit naman niya ako tinitignan mula ulo hanggang paa? Ano siya? Minamanyak niya ba ako. Haisst! Batukan ko kaya, toh! turan ko sa aking isipan ng bigla nalang siya napangiwi at tinignan na ako ng nandidiri.
Tumigil ka nga. Wala kang pakialam sa ginagawa ko. pagtataray ko sakaniya.
Kadiri ka. Hindi ka manlang naghilamos o nag-ayos bago ka lumabas ng room mo. May tuyong laway ka pa sa gilid ng labi mo at muta. Tss. nandidiring sabi niya kaya natinag naman ako sabay talikod sakaniya at kinapa ang mukha ko.
Haisst! Kadiri ka nga, Mayenn! singhal ko sa sarili ng pabulong.
Ano bang ginagawa mo at kanina ka pa hindi mapakali at palakad-lakad sa harap ng kwarto ni Byenn? nagulat nalang ako at napalayo ng nasa tabi ko na siya sabay takip ng mga kamay sa mukha ko.
Ano naman sayo? pagtataray ko pa rin ng bigla niyang binaba ang mga kamay kong nakatakip sa mukha ko.
Seryoso na siyang nakatitig sakin na parang gusto niya talagang malaman ang rason ko.
Ah. Kasi-- napahinto ako at naisip na sabihin nalang ang totoo baka tulungan niya pa ako.
Oo, na. Sasabihin ko na. pagsuko ko.
Kumatok si Jerome ng tatlong beses at binuksan ang pinto para silipin kong nasa loob ang pinsan.
Dumako ang tingin niya sa gawi ni Byenn na nakatayo sa harap ng study table nito at sinara ang drawer sa ilalim nun saka ngumiti sa binata.
Oh! Jerome, ikaw pala. Pasok ka. sabi niya kaya pumasok na si Jerome.
May kailangan ka? tanong ni Byenn sa binata ng nakatingin lang diretso sakaniya.
Ah, kasi. napadako ang tingin ni Jerome sa maliit na kahon na nasa study table ni Byenn kaya sinundan ni Byenn ng tingin iyon.
Ah. Sayo ba, toh? sabay kuha ni Byenn at lumapit sa kinatatayuan ng binata.
Inabot ni Byenn iyon kay Jerome na kinuha naman nito.
Hindi. Ang totoo niyan kasi, ipinag-utos ito ni Lola na ilagay sa attic. Aksidenteng napasok mula sa balkonahe ng room mo ang bola ng baseball kaya pumasok ako ng hindi nakapagpaalam. Nakalimutan kong naiwan ko pala ito. mahabang paliwanag ni Jerome na kinatango ni Byenn.
Ganun ba. Okay lang. sagot nito at nginitian si Jerome.
"There are secrets been kept for a long period of time that is meant to be witnessed not until its time."
_urauthor_
