Lovely Sponsoring // Calum Hood

Damy im w kość

*Retrospekcja*

Wiek: 9 lat

- Tenie, chodźmy na bujaczkę – zawołała dziewczynka z dwoma warkoczykami i błękitnymi wstążeczkami wplątanymi we włosy.

- Idę! – odpowiedziała jej brunetka. Jednak nie dobiegła, ponieważ potknęła się o nogę chłopczyka i uderzyła głową o piaskownicę

- Tenie! – zawołała jej przyjaciółka

- Um, nic mi nie jest! – zaskomlała wspomniana Tenie – ałć – syknęła patrząc na swój zdarty do krwi łokieć

- O boże, krew ci leci! – jej przyjaciółka złapała się za głowę

- Eva, to nic – uspokoiła ją brunetka – chodźmy na tą bujaczkę – uśmiechnęła się

- Niech ja mu dam popalić – warknęła blondyneczka, a jej przyjaciółka ją odciągnęła.

- Chodź, nie warto, kiedyś im damy w kość – rzekła, a dziewczyny zbiły sobie piątkę i pobiegły na huśtawkę.

Wiek: 12 lat

- Eva, tutaj! – krzyknęła już szatynka, której włosy przez lata zjaśniały od słońca – tutaj, tutaj!

- Dawaj Tenie! – krzyknęła podając jej piłkę, a szatynka poprowadziła ją nogą i trafiła bramkę.

- Goooool! – wydarły się obie wpadając sobie w ramiona

- To nie fair! – krzyknął czarnowłosy chłopak wychodząc z bramki

- Sam jesteś nie fair! – odkrzyknęła Eva

- Poza tym, mówiłyśmy, że kiedyś ci damy w kość – powiedziała szatynka i dumnie uśmiechnęła się w stronę chłopaka, który wykopał piłkę i trafił nią w głowę ich anglistki

- Cholera, zwiewamy! – wrzasnęła Eva, a dzieciaki pochowały się za ogrodzenie

Wiek 14 lat:

- Hej, Eva, nie martw się – pocieszała ją szatynka – twoi rodzice na pewno się pogodzą

- Nie Crystal, oni chcą się rozwieźć – zaszlochała – ale ja nie chcę mieszkać bez taty!

- Będziesz go mogła odwiedzać spokojnie...

- Ale to nie to samo Tenie. Teraz nawet w wakacje jadę osobno z nim i osobno z mamą.

- To chyba dobrze, zwiedzisz dwa razy więcej! – wykrzyknęła szatynka

- No tak, ale obiecałam ci, że spędzimy te wakacje razem u twojej cioci w Adelaide – zaszlochała cicho

- To spędzimy ferie, nie przejmuj się – uśmiechnęła się do niej Tenie – jeszcze damy jej w kość

Wiek 16 lat:

- Eva – zaszlochała farbowana blondynka do słuchawki – ja wiem, ze nie odzywałam się od dwóch lat...

- Wybrałaś Ronnie – odparła z wyrzutem dziewczyna po drugiej stronie słuchawki

- Eva – szepnęła jeszcze raz – proszę potrzebuję pomocy

- Ehh, co się stało?

- Chodzi o Maxa...

- Kim jest Max? – zapytała twardo dziewczyna

- Proszę spotkajmy się na ławce za twoim blokiem...

- Będę za 10 minut.

Dziewczyny siedziały na ławce od godziny i płakały razem. To była prawdziwa przyjaźń. Pomimo dwóch lat rozłąki potrafiły się wesprzeć w najgorszych dla nich momentach. Blondynka opowiedziała Evie o tym jak jej rodzice się rozwiedli, jak zaczęła przyjaźnić się z Ronnie i o swojej pierwszej miłości, Maxie.