Fall Into Her season Two (Complete✓)

chapter 109" Ashi and Deb"

A/N: hello po hope you enjoy reading and please support me guyzzz in this story.

Expecting some wrong grammars and typos here po.

Don't forget to Vote, comment and Follow!

____________________________________

Ashi Vhon's Pov.

Sa Field ako dumeretso habang nakapamulsa at blankong nakayuko sa nilalakaran ko. Nang makarating ako sa ilalim ng puno kong saan may bench sa ilalim nito at umupo ako. Nakasandal lang ako habang nakapandikwatro ng panlalaki. Napatingin ako sa paligid at sa iba pang building.

May kaniya kaniyang ginagawa ang lahat. Marahil ay next week na ang exams ay busy ang iba sa pagbabasa sa iba't ibang parte ng  field. Ang iba nasa ilalim ng puno. Habang abg iba nakaupo sa damo at nagbabasa. Ang iba nasa mga bleachers.

Halatanb abala dahil sa nalalapit na exams. Napabuntong hininga nalang ako at sinandal sa sandalan ang batok ko at pumikit. Kailangan kong ipahinga ang utak ko. Masyado akong naging abala at tutok sa pag aaral nitong nakaraan. Naalala ko ang huling pang uusap namin ni Jiro no'ng nakaraan lang.

Nagpakawala nalang ako ng malalim na buntong hininga. Masyadong occupied ang utak ko sa mga isipin. Wala ng hinto ang utak kakaisip sa mga dapat isipin psh!

Dumagdag pa 'yong lintik na Alvin na 'yon! Pasalamat talaga siya at nakapagpigil pa ako no'ng huling kalokohan nila tsk tsk!

Ayaw ko ng bumalik uli sa Dean's o disciplinary office. Nakasawa ng dahil lang mga mga walang kwentang dahilan tsk! Kahoy papa'no ay nagpapasalamat ako dahil hindi na uli nan trip ang Bisugo.

Pero ang lintik na Alvin ang pumalit.

Tsk!

Marami pa akong dapat na pag tuunan ng pansin kesa sa mga walang kwentang pinag gagawa ng unggoy na 'yon.

Napabuntong hininga nalang ako ng malalim ng maalala ang numerong nag text sa 'kin kagabi. Pero saan niya nakuha ng numero ko?

Tsk!

Napapikit nalang ako ng mariin. As if na maalis 'yon sa isipan ko. Pero nanatili pa rin sa isip ko kaya sa inis ko ay nagmulat ako ng mata at masamang tumingin sa kawalan.

Napailag pa ang mga studyante na nakakita sa masama kong tingin pero di ko na sila pinansin.  Nagbuga ako ng malalim na hininga.

"Ang lalim no'n, ah." Bigkang sabi ng kong sino ba umupo sa tabi ko.

"Tsk!" Singhal ko.

Rinig kong natawa pa ito at sumandal din sa sandalan.

"Is there a problem?" Tanong pa nito.

Sarcastic akong tumawa na animo'y tanga siyang nagtanong pa sa 'kin ng ganon.

"Tsk! Hindi ko naalalang nawalan ako ng problema. Pinanganak na ata akong puro problema ang dala."pabalang na sabi ko.

Natawa ito kaya nagtagis ang bagang ko tsk!

"Es tut mir leid." Paghingi nito ng paumanhin.

Hindi ko nalang siya pinansin.

"Alam kong hindi mo ugali ang magsabi ng problema. Pero, sa tingin ko ay kailangan mo ng pagsabihan niyan." Seryuso at sensirong sabi pa nito.

Napabuntong hininga nalang ako.

Yeah! It's not my attitude to tell my problem to anyone. Even though in my freinds.