BozcaadAşk

-Özel Bölüm-

Merhaba Hayaller Sakinleri :)

Beni, daha doğrusu Balkabağı'nı ve Bitter Çikolata Kıvırcığı'nı hatırlayanlar vardır umarım:) Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Bir ara hikâyeyi devam yazmaya çalışmıştım, olmamıştı. Aklıma bugün o kısım geldi. Size 14 Şubat hediyesi yapmak ve o yazdığım kısmı özel bölüm olarak paylaşmak istedim. Umarım seversiniz, sevinirsiniz.

Nasıl diyorduk?

Bir gün hayallerinizin gerçek olması dileği ile...

İyi okumalar 🎈

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

...yeni dünya...

Bugün Balkabağı ile evleneli 6 ay oldu. Günlerdir beynimi kurcalayan 'Acaba?' sorusuna daha fazla dayanamayıp şirketten erken çıkıp eve gelmeden önce eczaneye uğradım. Şimdi de testin sonucunu beklerken banyoda volta atıyorum. Sıcak basıyor, kendime yel yaparken aynanın önünde duran minik kutudan bir saç lastiği alıp kıvırcık saçlarımı gelişigüzel topuz yapıyorum. Gözlerimi de testin üstünden ayıramıyorum. Uffff daha ne kadar sürer ki sonucun çıkması? Tek çizgi mi, yoksa... Düşüncesi bile mutluluktan çığlık atma isteği uyandırıyor içimde. Çığlık atmamak için ağzımı ellerimle kapatmış buluyorum farkında olmadan. Aynadan kendime bakıyorum. Fazla umut besliyorum. Negatif çıkarsa çok üzüleceğim, bunu ışıldayarak aynadan bana bakan gözlerimi görünce fark ediyorum. Teste bakıyorum, ne tek ne çift çizgi. Bozuk mu bu ya? Hayır Zeynep, sen sabırsızsın. Banyoda volta atmaya devam ediyorum. Kerem'e şirketten çıkarken sadece mesaj attım işim erken bitti diye. Kızlara ve Bahar'a söylese miydim acaba? Heyecan bünyeme fazla geldi, paylaşsam azalır mıydı acaba? Ama ilk öğrenenin Balkabağı olmasını istiyorum. Onun için kızlara söyleme gibi bir lüksüm yoktu. Düşüncelerimden çıkıp testin başına gidiyorum. Hafiften bir çizgi belirmeye başlıyor. Peki ya ikincisi? Nerede? Hayal kırıklığı içinde aynadan kendime ve karnıma bakıyorum. Sonra bakışlarımı tekrar teste çeviriyorum. Gittikçe daha çok belirginleşen ikinci çizgi ile gözlerim gittikçe büyümeye başlıyor. Çığlığı basarak ellerimi karnımın üstüne koyup yerimde zıplamaya başlıyorum. İnanamıyorum! Hamileyim!

*****

Oh be, sonunda Cuma geldi. İşimi bitirmiş olmanın sevinci ile babamın yanına uğrayıp iyi bir hafta sonu diledikten sonra Zeynep'in yanına gitmek için asansöre binmek için düğmeye basıyorum. Asansörün kapıları açılıyor, içinde hem Burak hem Semra dikiliyor. Burak hoşnutsuz bir yüz ifadesi ile bana bakarken, Semra gülümsüyor. Yüzümde hiç bir mimik dahi oynatmadan topuklarımın üstünde 180 derece dönüp merdivenlere doğru yürümeye başlıyorum. O kadar saattir oturuyorum, bedenim spor diye bağırıyor. Bir kaç merdiven insem hiç fena olmaz bence. Asansöre binip boşu boşuna sinir olmaya da gerek yok.

Zeynep'in odasına girmemle Bahar'la karşılaşıyorum.

«Bahar? Zeynep nerede?»

«Zeynep çıktı. Size yazmıştı diye biliyorum.» - telefonumu açıp bakıyorum. Gerçekten de yazmış.

«Görmemişim. E? Nasılsın? Çınar ve Sinan nasıllar?»

«Çok iyiler. Çınar sizi çok özledi. Beni Zeynep ablamla Kerem abime götürün deyip duruyor.»

«Ya getirin gerçekten. Ben de çok özledim Küçük Adam'ı. Hem siz de baş başa bir yemeğe falan gidersiniz.»

«Teklifiniz için çok teşekkürler. Bir bakalım.»