Lavigne #2: CARELESS WHISPER (Austine Lavigne)

Whisper 64

Whisper 64

Payapang kumakanta ang tatlo at sobrang saya nila, hindi alam ni Austine kung lalabas na ba ang puso niya sa sobrang saya.

"Malapit na tayo mga anak,"  he said.

"We are so excited, Dad! Saan po ba tayo pupunta?" pangungulit ni Phoebe, buong biyahe na ito ang kanyang tinatanong."

"Oo nga po Dad, saan nga po?" dagdag naman ni Archer.

"We're going too see your Mommy!" Bulalas ni Austine. Napatakip siya ng teynga dahil sa sabay na tili ng dalawa.

"For real dad?! Dalian po natin! We want to see Mama!" Sigaw ni Archer at pinagtatapik ang braso ng ama.

"Me too! I miss mama! Paliparin na po natin ang sasakyan!" Dagdag naman ni Phoebe.

Halos mabasag ang eardrums ni Austine sa sobrang tili ng dalawa.
"Huwag malikot baka malaglag kayo kapag pumreno ako," suway niya pero wala paring humpay sa paglilikot ang dalawang magkapatid. Muling nilingon ni Austine sa rear view mirror ang dalawang bata, napangiti siya dahil sobrang saya nito.

"Look how happy we are to see you again. Gustong-gusto kong marinig ang explanations mo Precious. I want to hug and ki---"

"Dad!!"

Pumukaw ang atensyon ni Smith sa kanyang cellphone na may tumawag. "Yes, speaking?" sagot niya sa kabilang linya. Napatingin siya kay Preicous at halatang nag-aabang ng balita si Precious sa kanya. Nabitiwan ni Smith ang cellphone at hinagkan si Precious habang siya ay umiiyak.

"Dad ano pong nangyayari?!" Kumawala si Precious at mas lalo siyang nanginig sa sobrang kaba.

"T-t-they're in the hospital," gumuho ang mundo ni Precious at umiling habang hawak ang didbib.

"No! It can't be! Si Austine! Dad no! Ang mga anak ko!" tumakbo si Precious at sinundan siya ni Smith. Pilit niyang nilalakasan ang loob perong kung tutuusin ay gusto na niyang bumigay dahil sa sobrang panghihina ng kanyang mga tuhod.

"Please don't leave me Austine, Phoebe and Archer. Mama is here, please hold on," mabilis nilang narating ang ospital na sinabi mula sa tumawag kay Smith. Walang humpay sa pag-agos ang luha ni Smith habang sila ay tumatakbo ni Precious.

"Son, I'm sorry. Please hold on!"

"Phoebe! Archer!" Sigaw ni Precious nang makita ang dalawang bata na nakahiga sa kama ng ospital. Naka benda ang ulo ng dalawnag bata at may ilang sugat sa kanilang katawan. Laking pasasalamat niya na gising ang dalawnag bata.

"Mama!" Sigaw ni Phobe at pilit na bumangon.

"Mga anak ko! I'm so sorry! I'm sorry! nandito na ako, hindi ko na kayo iiwan pang muli," tinulungan ni Smith ang nurse na iusog ang kama ni Archer at hinagkan din ni Precious ang panganay niyang anak.

"Mama, I miss you! Akala ko po wala ka na talaga! It kills us without you!" Pagngawa ni Archer.

"Hindi ko na kayo iiwan, patawarin niyo ako," she cried at lalo na si Smith. Lumabas siya at hindi nakayang makita ang nangyayari.

Sa parte ng kanyang puso, sinisisi niya ang sarili sa lahat ng nangyayari ngayon sa buhay ng anak.

"Where's my son?" tanong niya sa Doctor.

"Inside the emergency room Sir Lavigne."

"Ano ba ang nangayari? Who did this?! Paano!" Sigaw niya at nagkatinginan ang mga tao sa loob ng ospital.

Napalingon si Smith sa paparating na Pulis, nakipagkamay ito at sinimulan ang pagbibigay ng impormasyon.

"Mixer truck po ang bumunggo sa SUV ng anak niyo. He's the most affected Sir, dahil malapit sa driver's seat ang pagbunggo nito. Luckily at naka duty po kami sa intersection kaya agad po namin siyang nadala rito."