İNTİKAM OYUNU

3.bölüm "Dünyam Başıma Yıkılmıştı"

Zil çaldığı sırada herkes kapıya toplanmaya başladı.
"kapı niye açılmıyor?"
"içerde birileri var mı?"
Tam 10 dakikadır sınıfta öylece oturup birilerinin gelmesini bekliyorduk ve sonunda birileri geldi hepimiz ayağı kalktık ve kapıya doğru yöneldik, Emir bağırdı
"içerde kilitli kaldık kim kitledi bilmiyoruz lütfen açar mısınız artık şu kapıyı!"
Kapının ardından öbür tarafa bağırıyordu Emir sinirle. Hepimiz kapıya yapışmış durumdaydık. Kapının ardından bir ses duyuldu

"tamam çocuklar geldim yedek anahtar var açıyorum kapıyı"
Bu okulun görevlisi herşeye koşuşturan hüseyin abiydi. onun sesini duyar duymaz çok rahatlamıştım. derin bir nefes verdim ve kapı açıldı. Kapıdan yavaş yavaş uzaklaşırken herkes içeriye girmeye başlamıştı. biz Hüseyin abiye teşekkür edip geri sıralarımıza oturduk.

Dersimizden 10 dakika yemişti bu kilitlenme olayı aslında işizime geliyordu biraz. Ve bir anda hepimizin merak ettiği o soruyu sordu kerem

"abi birşey diyceğim siz hiç merak etmiyo musunuz kimin yaptığını?"

Hepimizin bakışları kerem'e çevrildi. Ben bu sorunun cevabını çok merak ediyordum, onların da merak ettiğinden emindim. Emir atladı hemen

"merak ediyorum da bu okuldan biri bize şaka yapmak istemiş, hiçbir zaman öğrenebileceğimizi zannetmiyorum."

"ben bu okuldan birinin yaptığını dişünmüyorum bence.. Bence bir düşmanımız var"

Aynı anda tekrar bakışlarımızı kerem'e çevirdik ve boş gözlerle baktık. Hepimiz alışıktık ama bu duruma. çünkü başımıza ne gelirise gelsin gizeme çevirirdi kendi kafasında

"bence bunu bizden nefret eden bir adam yap-"

Doruk eliyle ağzını kapattı Kerim'in
"kardeşim sus sen sus şimdi adamı ninjaya falan dönüştürürsin çok film izliyorsun sen sana kaç defa dedim izleme çok diye dinlemiyosun ki"

Hepimiz kahkaha attık bir anda kendimizi kaybedip. Sonra bir anda durduk ve etrafımıza baktık, herkes bize bakıyordu. Bir anlığına sınıfta olduğumuzu unutmuştuk ama önümüze döndüğümüzde hocayı sinirli gözlerle bize bakarken bulduk.

"komik birşey varsa bize de söyleyin biz de gülelim!"

"Komok boşo vorso bozo do soyleyon"

diye geçirdim içimden. O kadar sinir oluyodum ki hocaların böyle demesine. Zaten bilmenizi isteseydik direkt söylerdik!

"yok hocam boşluğumuza geldi de"
"dersteyiz Doruk, farkında mısın? birdaha böyle birşey olursa. Disipline, şimdi buraya odaklanın."
"tamam hocam"

Sonunda zil çaldı herkes ayaklandı, yine sınıfta bizimle beraber bir iki kişi daha vardı kendi aralarında konuşuyorlardı.

"abi bişe dicem benim aklım hala şu kilitlenme olayında"
"abi çok kurcaladınız biri şaka yapmaya çalışmış işte"
"helal olsun kardeşim tam bir Emir soykan edasıyla konuştun tebrik ederim"
"Doruk bir el pubg atalım mı kardeşim?"
"siktir git can"
"abi ne dedimki ben şimdi"
"leşlerimi çal diye mi pubg oynayayım senle!"
"tamam abi sakin ol"
"kaç ders kaldı?"
"bir"
"oh beee şükür bitti bu gün de"
"çıkışta bizdeyiz, selin annem ne yapmış biliyor musun?"
"sarmaaaa"
"evett"
"ooooo Emir soykan olleyy Emir soykan ollleeyyy"

diye bağırdığım sırada can beni kucağına aldı ve o da bağırmaya başaldı

"Emir başkan olleeyyy Emir başkan ollleeyyy"

Can beni yavaşça yere indirdi ve hemen Emir in yanına oturdum ve yanaklarını sıkmaya başladım. En sevdiğim yemek sarmaydı ve dördü de evlerinde ne zaman sarma pişse benim için onlarda toplanır yerdik. İnsanların böyle dostlara ihitiyacı var. Onlar benim süper kahramanlarımdı.