Küçüklüğünden beri dört erkek ile büyüyen Selin'in, kendini dış dünyaya kapatmış, sadece dört arkadaşıyla takıldığı sıradan bir okul gününde ansızın başına gelen o olaydan sonra hayatı tamamen değişmiş, olaylar çok daha farklı bir hal almıştır. Eski...
Sakın ama sakın oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınn:))
Size iyi okumalar dilerim <33 ____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herşey daha da boka Sarıyordu. Hızla sehpaya doğru koşup saati takmaya çalıştım
"ananı sikeyim!"
Saati bir türlü takamıyordum. En sonunda ağzımdan yardım alarak saati taktım ve odadan çıktım. Artık oda numaraları yoktu. rastgele bakıyordum odalara. Birinden çıkıp birine giriyordum. Hiçbirinde yoktu Kerem. Neredeyse on tane oda gezmiştim ama hala yoktu. Sayaca baktığım zaman on dakika geçtiğini gördüm. Nefes nefese gezmeye devam ediyordum. Eğer bu evde değilse ne yapardım ben..
"Kerem!"
Üçüncü katı bitirir bitirmez ikinci kata indim hızla. Sayacı kontrol ettiğimde sekiz dakika daha geçmişti.
"Allah'ın belası herif!"
Alnımdan akan terler ile beraber koşturuyordum. Ölüm kalım teri döküyorum resmen şuan. Hiçbir yerde yoktu. Zaman gittikçe daralıyor, odalar gittikçe azalıyordu.
"sikeyim böyle işi!"
İkinci kat da bittikten sonra birinci kata indim. Her katta yaklaşık onbeş oda vardı. Sayaca tekrar baktığımda sadece oniki dakika kaldığını gördüm.
"Kerem!"
Bir kapıyı açmaya gittiğimde kapının kolundan kanlar aktığını fark ettim. Sınırlarımı iyice zorluyordu. Beni bıktırmaya çalışıyordu ama Kerem için değerdi..Hiç düşünmeden kapıyı açtım ve yine hiçkimse yoktu. Elim kana bulanmıştı ama umrumda değildi. Kan beni yine tutmuştu ama kusa kusa olsa da bitirirdim şu işi. Birinci katta sadece beş tane oda kalmıştı. Dört..üç..iki.. Son kapının önüne geldiğimde nefes nefeseydim.dalağım şiddetli bir şekilde ağrıyordu. Hızla odaya daldım, ve bomboştu. Sinirle söylenmeye başladım
"amınakoyayım senin!"
Koşa koşa dışarıya çıktım. Hava hafiften aydınlanıyordu
"Kerem!"
Öylece koşuşturuyordum ormanda
"Neredesin Kerem!"
Dalağımı tutarak koşmaya devam ederken Sayaca baktım,Beş dakika kalmıştı. Kafayı yemek üzereydim. Hayatımın en çaresiz anını yaşıyordum şuan. Ormanın ortasında sadece koşuyordum. Kardeşim ölmek üzereydi ve hiçbirşey gelmiyordu elimden. Gözlerimden süzülen yaşlarla beraber bağırıyordum
"Kardeşim!"
Sayacı kontrol ettim. Son dört dakika. Küçük küçük yağmur çiselemeye başladı. Sürekli hızlanıyordu. Her yerim sırılsıklam olmuştu ve ben hala koşuyordum. Son iki dakika kalmıştı. Ne gelirdi elimden şimdi? Ne yapabilirdim ben? Öylece durup Kerem'in ölümünü mü bekleyeyim ne yapayım? Yaklaşık yarım saattir hiç durmadan koşuyordum resmen. Sayaca baktım, son bir dakika
