Επεισόδιο 51

1.1K 80 49
                                    

«Γιατί δεν μου απαντάς, Ορέστη;» τον ρωτάω με δάκρυα πλέον στα μάτια και τον ακούω να αναστενάζει.
«Σου είχα πει... ότι εάν συμβεί ξανά κάτι ερωτικό ανάμεσά σας... εμείς οι δυο τελειώσαμε!» του υπενθυμίζω και κλείνω τα μάτια μου απογοητευμένη και εντελώς αποκαρδιωμένη.

«Πιστεύεις, αλήθεια, ότι θα σε απατούσα με την πρώτη ευκαιρία;» τον ακούω, τελικά, να με ρωτάει και σηκώνω το βλέμμα μου στο δικό του ξαφνιασμένη. Παρατηρώ ότι δείχνει ταλαιπωρημένος και καταλαβαίνω ότι άλλος είναι ο λόγος για τον οποίο ήθελε να μιλήσουμε· δεν συνέβη τίποτα ερωτικό μεταξύ τους...

«Εσύ τι θα υπέθετες, αν ήσουν στη θέση μου;» τον ρωτάω αμυντικά και συνοφρυώνεται.
«Περίμενα ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα έστω... να μου πεις για τα σχέδιά σου! Έμεινες στη Βανέσα όλο το βράδυ, αφήνοντάς με μόνη και μπερδεμένη! Τι θα ήθελες να πιστέψω;» συνεχίζω και τον ακούω να αναστενάζει.

«Αν μου είχες έστω και λίγη εμπιστοσύνη, δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε αυτήν την κουβέντα αυτήν την στιγμή...»

«Εσύ... θα μου έδειχνες εμπιστοσύνη, εάν πήγαινα να μείνω στο σπίτι του Άγγελου κάποιο βράδυ; Πώς θα αισθανόσουν;» τον ρωτάω, θέλοντας να του δείξω ότι δεν είμαι τόσο παράλογη, όσο πιστεύει.
«Και ας μην ξεχνάμε, ότι εσύ και η Βανέσα έχετε ένα παρελθόν· ερωτικό παρελθόν θα έλεγα...»

«Το είπες και μόνη σου: παρελθόν! Αν ήθελα να πάω με τη Βανέσα ή με οποιασδήποτε άλλη γυναίκα... θα ήσουν η πρώτη που θα το μάθαινε! Δεν θα χρειαζόταν να προσπαθήσεις να μαντέψεις τις προθέσεις μου...» μου αποκρίνεται και χαμηλώνω το βλέμμα μου, κάπως ντροπιασμένη.
«Καταλαβαίνω, ωστόσο, πού φταίω· δεν σε ενημέρωσα ποτέ για το ότι θα έμενα στη Βανέσα... Συγγνώμη...» μου λέει τελικά και τα μάτια μου συναντούν αμέσως τα δικά του. Ξεροκαταπίνω. Η φράση που ήθελα να ακούσω τόσο πολύ, βγήκε μόλις από τα χείλη του. Ένα 'συγγνώμη' για τη συμπεριφορά του, που τόσο με στεναχώρησε...

Χωρίς να του απαντήσω, τον πλησιάζω αργά και με δύο κινήσεις ανεβαίνω στα πόδια του. Το βλέμμα του παρακολουθεί τις κινήσεις μου και παραμένει σιωπηλός. Του δίνω ένα αργό και γλυκό φιλί στα χείλη και έπειτα, ανακάθομαι καλύτερα επάνω του.
«Ήθελες οπωσδήποτε να μου μιλήσεις. Σε ακούω...» τον παροτρύνω και παίζει με την μπάρα στα χείλη του, ως συνήθως.

«Δεν με διευκολύνεις ιδιαίτερα, με το να κάθεσαι επάνω μου, μωρό μου. Είναι σοβαρό αυτό που θέλω να κουβεντιάσουμε...» σχολιάζει και του χαμογελάω πονηρά.

The RockerWhere stories live. Discover now