The Rocker

Επεισόδιο 18

«Δηλαδή... θέλεις να μου πεις, ότι του πρότεινες να βγείτε και εκείνος δέχτηκε;» με ρωτάει η Αναστασία και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

«Ναι. Δηλαδή... όχι. Βασικά, όχι ακριβώς...» της απαντώ μπερδεμένα, αφού... ούτε εγώ η ίδια δεν είμαι σίγουρη τι  ακριβώς  συνέβη.

Είναι μεσημεράκι και αποφασίσαμε με την Αναστασία να βγούμε για κανέναν καφέ· η αλήθεια είναι, ότι τον τελευταίο καιρό δεν βγαίνουμε συχνά. Ρίχνω μια ματιά έξω από το παράθυρο και αναστενάζω. Η βροχερή ατμόσφαιρα με κάνει να αισθάνομαι μία περίεργη μελαγχολία. Μου φαίνεται περίεργο που, εδώ και τρεις μέρες, δεν έχω πατήσει στο στούντιο· για να είμαι ειλικρινής... θα προτιμούσα να δούλευα εκεί, παρά από το σπίτι.. Η απουσία μου αυτή, αυτομάτως, σημαίνει και την απομάκρυνσή μου από τον Ορέστη· αυτός μπορεί να κάνει πάρτι την στιγμή που μιλάμε, εγώ, όμως, όχι...
Και κάπου εκεί, ξεκινάει το πρόβλημα...

«Έχω την εντύπωση... ότι  έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα Θάλεια μου...» μου αποκρίνεται και η πρώτη μου αντίδραση, είναι να κουνήσω το κεφάλι μου πέρα δώθε αρνητικά.

«Ούτε καν! Δεν... δεν είναι καν του γούστου μου... δεν--» προσπαθώ να της πω, όμως με διακόπτει. Δεν είμαι καθόλου καλή στο να λέω ψέματα... ο καθένας θα μπορούσε να το αντιληφθεί.

«Μου αρέσει, που δουλευόμαστε και μεταξύ μας τώρα...» μου απαντά, πιάνοντας την κούπα με τον καπουτσίνο από το τραπέζι και πίνοντας μερικές γουλιές.

«Καλώς. Ίσως και να... να μου ψιλοαρέσει...»

«Χα! Το ήξερα! Τον τελευταίο καιρό... όλο 'ο Ορέστης' και 'ο Ορέστης' είσαι... λέω δεν μπορεί... αυτή την έχει πατήσει...» σχολιάζει χαμογελώντας και ρολάρω τα μάτια μου. Αν το κατάλαβε η Αναστασία... πώς να μην το έχει αντιληφθεί και εκείνος;

«Θεωρώ ότι υπερβάλλεις τώρα...» της τονίζω και κουνάει το κεφάλι της ειρωνικά.

«Ό,τι πεις...» μου αποκρίνεται και το κινητό της αρχίζει να χτυπάει.
«Με συγχωρείς για λίγο. Είναι ο Σωτήρης...» μου εξηγεί και κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά. Σηκώνεται από την καρέκλα και βγαίνει έξω, κάτω από το υπόστεγο, για να μιλήσει.

Αναρωτιέμαι αν ο Ορέστης είναι καλύτερα σήμερα. Από τότε που ο Μιχάλης με ενημέρωσε ότι είναι άρρωστος, με το ζόρι κρατιέμαι να μην ρωτήσω για την υγεία του· άσε που μου φάνηκε κάπως περίεργος και παραξενεύτηκα με αυτό που μου είπε για μπόλικη επιμονή και υπομονή. Προς στιγμήν, νόμιζα ότι αναφερόταν στον Ορέστη... αλλά δεν νομίζω. Πρέπει να κατάλαβα λάθος.