The Rocker

Επεισόδιο 25

Ορέστης POV

Παρατηρώ το ταξί να απομακρύνεται και αισθάνομαι όλο το σώμα μου μουδιασμένο. Η σκέψη μου βρίσκεται στα χείλη της. Χωρίς αμφιβολία... ήταν το πιο παθιασμένο φιλί που έχω ανταλλάξει  ποτέ  με κάποια... και σίγουρα έχω φιλήσει πολλές...
Το γεγονός ότι με φίλησε εκείνη πρώτη, με κάνει να σκαλώνω  ακόμα  περισσότερο μαζί της. Αυτή η γυναίκα είναι το κάτι άλλο! Ο τρόπος με τον οποίο μου εκμυστηρεύτηκε, ότι εκείνο το βράδυ σκεφτόταν εμένα όσο τραγουδούσε, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι με βλέπει σαν κάτι άπιαστο, σαν κάποιον, ο οποίος δεν θα γυρνούσε ποτέ να την κοιτάξει. Και αυτή, ακριβώς, είναι η ειρωνεία· την ίδια σκέψη έχω για εκείνη...

Ανεβαίνω στη μηχανή και πιάνω το κινητό μου από το δερμάτινο για να δω τι ώρα είναι. Αφού το τοποθετήσω και πάλι στην τσέπη μου, φοράω το κράνος μου και βάζω μπρος για το σπίτι. Προβλέπεται δύσκολη νύχτα απόψε...

[...]

Αρκετή ώρα αργότερα, φτάνω στο σπίτι και, αφού βγάλω το κράνος και κατέβω από τη μηχανή, κατευθύνομαι προς την είσοδο και ξεκλειδώνω για να μπω μέσα. Κλειδώνω και προχωράω προς τον κόκκινο καναπέ του σαλονιού. Παρατάω όπως όπως το κράνος  στο  τραπεζάκι, βγάζω το δερμάτινο και το πετάω στην γκρι πολυθρόνα και πέφτω με φόρα στον καναπέ. Ξαπλώνω με τέτοιον τρόπο, ώστε να αντικρίζω το ταβάνι και ξεφυσάω. Κλείνω για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια μου και το μυαλό μου ταξιδεύει στη Θάλεια. Δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι! Με το ζόρι απομακρύνθηκαν τα χείλη μου από τα δικά της και είμαι βέβαιος, ότι αν περνούσε από το χέρι μου, θα συνέχιζα να την φιλάω, ακόμα και αν πέθαινα από την έλλειψη οξυγόνου...

Ανοίγω και πάλι τα μάτια μου και σηκώνομαι βαριεστημένα από τον καναπέ, για να κάνω ένα ντουζ. Παγωμένο. Γιατί μόνο έτσι... ίσως να συνέλθω...

[...]

Βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Η ώρα έχει πάει 03:15 και αν και αισθάνομαι πραγματικά κουρασμένος, το μυαλό μου τρέχει με τεράστια ταχύτητα. Πιάνω το κινητό μου και στέλνω μήνυμα στον Μιχάλη για να πάμε  για καμία μπύρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ απόψε.
Μου απαντά σχεδόν αμέσως — καθώς όπως φαντάστηκα είναι ξύπνιος — και δέχεται να  βγούμε. Συνεννοούμαστε  για τον τόπο συνάντησης και  έπειτα,  σηκώνομαι πάνω. Βάζω το ανοιχτόχρωμο τζιν μου με μία μαύρη μπλούζα, τα αρβυλάκια και το δερμάτινο και βγαίνω φουριόζος από το σπίτι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα, προτού ανέβω στη μηχανή και βάλω το κράνος μου. Για μια στιγμή, μπαίνει στο μυαλό μου η ιδέα να πάω να τη βρω, όμως, το πιθανότερο είναι ότι θα κοιμάται τέτοια ώρα. Με ταράζει πρώτα καλά καλά και μετά κοιμάται σαν να μην συμβαίνει τίποτα!