The Rocker

Επεισόδιο 9

«Δεν μπορώ να πιστέψω το θράσος αυτού του τύπου! Ρε Θάλεια... μήπως δεν ήταν, τελικά, η καλύτερη επιλογή αυτή η θέση;» με ρωτάει η Αναστασία και φτιάχνω την τσάντα μου.

Εδώ και τρεις εβδομάδες, εργάζομαι κανονικά και στο περιοδικό και ως γραμματέας του συγκροτήματος και για να πω την αλήθεια... έχω ήδη κουραστεί. Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή δουλεύω στο περιοδικό, ενώ καθημερινά, πηγαίνω στο στούντιο. Προφανώς, μέσα σε όλα αυτά... στριμώχνω και το πρόγραμμα της σχολής. Τι να πρωτοκάνω, άλλωστε, ο άνθρωπος;

Στο στούντιο, βέβαια, αντιμετωπίζω τα περισσότερα προβλήματα· όχι με όλους... όχι, όχι. Με έναν συγκεκριμένο τα βάζω... που έχει αποφασίσει να μου κάνει τη ζωή μαύρη! Από την στιγμή που θα πατήσω το πόδι μου εκεί, θα πρέπει να ανέχομαι κάθε τι που λέει ή κάνει, σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Το θράσος του ώρες – ώρες... είναι τεράστιο! Όχι... δε μιλάει καν συχνά. Είναι εντελώς λιγομίλητος και πάντοτε, κάθεται μόνος του, καπνίζοντας πέντε - πέντε τα πακέτα κάθε μέρα. Δεν ξέρω τι ζόρι τραβάει... αλλά ο τύπος θα πεθάνει από τα τόσα τσιγάρα...
Το ζήτημα είναι, ότι κάθε μέρα, όλο και κάποια μπηχτή θα μου πετάξει. Για όλα έχει κάτι να πει και είναι πάντοτε ετοιμόλογος. Και αυτό... σε εκνευριστικό βαθμό φυσικά.

Με τους υπόλοιπους δεν αντιμετωπίζω τέτοιου είδους προβλήματα, καθώς είναι συνεργάσιμοι και ευγενικοί. Αμφιβάλλω, αν ο Ορέστης έχει ιδέα τι σημαίνει αυτή η λέξη! Εντάξει... ίσως ο Μάνος να είναι λίγο περίεργος, με τις ερωτήσεις που κάνει και με αυτά που λέει, όμως δε συμπεριφέρεται, όπως ο Ορέστης.

Εχθές, έκανε κάτι που με νευρίασε τρομερά! Γύρισε και μου την είπε, επειδή άργησα μόλις πέντε λεπτά! Αν είναι δυνατόν δηλαδή! Ειλικρινά, κάθε μέρα, συμπεριφέρεται και χειρότερα. Εντάξει, ναι... δε συμπαθούμε ο ένας τον άλλον, αλλά θα μπορούσε να είναι ελάχιστα πιο ευγενικός... λίγο πιο σωστός, τέλος πάντων, απέναντί μου.

Γυρίζω να κοιτάξω την Αναστασία, η οποία έχει συνειδητοποιήσει ότι ήταν μέγα λάθος τελικά, να πάρω αυτήν τη θέση. Δε γίνεται να ξεφτιλίζομαι, κάθε φορά, με τέτοιον τρόπο εξαιτίας του... όμως τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;

«Δεν ξέρω. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Η δουλειά στο περιοδικό είναι καλή... όμως τα χρήματα δε φτάνουν...» της εξηγώ και ξεφυσάει. Ίσως ο λόγος που συνεχίζω ακόμα να εργάζομαι για το συγκρότημα, να είναι ο μισθός που μου δίνουν. Κακά τα ψέματα, με βγάζουν από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.