Βρίσκομαι στην τρίτη μπύρα και για να πω την αλήθεια, αισθάνομαι το κεφάλι μου κάπως βαρύ. Η μουσική γύρω μου έχει σταματήσει... ή τουλάχιστον δεν ακούγεται το ίδιο δυνατά.
«Αν και δεν είναι η θέση μου να μιλήσω... Θάλεια, νομίζω ότι έχεις πιει αρκετά για απόψε» μου αποκρίνεται ο Σωτήρης και γυρίζω να τον στραβοκοιτάξω. Ποτέ και κάνεις δε μου λέει τι πρέπει να κάνω!
«Δε θυμάμαι να σε ρώτησα» του απαντώ αντιδραστικά και γυρίζει προς την Αναστασία, η οποία κοιτάζει ατάραχη το σκηνικό.
«Στο κάτω κάτω... να διασκεδάσουμε δεν ήρθαμε;» συμπληρώνω θέλοντας να σπάσω λιγάκι την αμηχανία, την οποία εγώ η ίδια δημιούργησα και η Αναστασία ανασηκώνει τους ώμους της.
«Είναι δικαίωμά σου να πιεις όσο θέλεις... απλά... φοβάμαι μη σε πειράξει όλη αυτή η μπύρα. Δεν έχεις φάει καν μεσημεριανό!» μου υπενθυμίζει και αρχίζω να αισθάνομαι σαν μωρό, ανήμπορο και μικρό.
«Μια χαρά θα είμαι» τους διαβεβαιώνω και έπειτα, πίνω λίγο ακόμα μπύρα. Θα ήθελα να ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβατάκι μου, αυτή την στιγμή.
«Καλησπέρα σας» ακούω ξαφνικά μια γνώριμη φωνή και γυρίζουμε ταυτόχρονα με την Αναστασία και τον Σωτήρη προς το άτομο που μιλάει. Ο Μιχάλης.
«Γειά σου» του αποκρινόμαστε και μας χαμογελάει.
"Είστε φοβεροί» σημειώνει η Αναστασία και ο Μιχάλης υποκλίνεται κάπως αμήχανα, θέλοντας να σπάσει τον πάγο.
«Ευχαριστούμε. Χαίρομαι πολύ που ήρθατε. Για να είμαι ειλικρινής... δεν περίμενα ότι θα θέλατε, έπειτα από το φιάσκο της συνέντευξης...» μας εξηγεί κοιτάζοντάς με και ξεροκαταπίνω.
«Δε μου άφησαν άλλη επιλογή» σχολιάζω και αισθάνομαι ένα πόδι να με κλωτσάει άτσαλα κάτω από το τραπέζι. Η Αναστασία. Το βλέμμα μου συναντά το δικό της και την αγριοκοιτάζω.
«Όπως και να έχει... εκτιμώ τρομερά την παρουσία σας» μας τονίζει και ο Σωτήρης κουνάει αμήχανα το κεφάλι του συγκαταβατικά. Εγώ με την Αναστασία χαμογελάμε. Πιάνω το μπουκάλι με την μπύρα και πίνω αρκετή.
«Θα ήθελα να σας γνωρίσω τα μέλη του συγκροτήματος, αν το θέλετε, φυσικά, και εσείς».
Εννοείται, πως όχι! Πάμε καθόλου καλά;
«Χαρά μας» απαντά ο Σωτήρης, και αμέσως αντιλαμβάνομαι τον ειρωνικό του τόνο, ο οποίος δεν είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτος, πάρα μόνο αν τον γνωρίζεις χρόνια. Είμαστε στο ίδιο <γήπεδο>, λοιπόν.
VOCÊ ESTÁ LENDO
The Rocker
RomanceΗ Θάλεια Ιωάννου βρίσκεται σε τεράστια απόγνωση· ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές της στο τμήμα Δημοσιογραφίας είναι να βρει μια θέση εργασίας. Οι απέλπιδες τελικά προσπάθειές της την οδηγούν σε ένα τρομερό αδιέξοδο: αποκτά δι...
