The Rocker

Επεισόδιο 40

Ανοίγω τα μάτια μου και για μερικά δευτερόλεπτα παρατηρώ το ταβάνι· γρήγορα αρχίζω να κοιτάζω τριγύρω, ψάχνοντας τον Ορέστη και απογοητεύομαι, τελικά, όταν δεν τον εντοπίζω δίπλα μου. Το μικρό άνοιγμα της μπαλκονόπορτας με κάνει να συνειδητοποιήσω, ότι βρίσκεται στο μπαλκόνι.

Κοιμήθηκα. Κατάφερα να κλείσω τα μάτια μου μετά από το χθεσινό συμβάν, αν και δεν το περίμενα. Δεν το πιστεύω ότι του μίλησα για το παρελθόν μου· θα ήθελα με κάθε τρόπο να μπορούσα να διαγράψω αυτές τις απαίσιες αναμνήσεις, όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν ποτέ εφικτό. Όσο και αν προσπαθώ να ξεχάσω, δεν τα καταφέρνω· αποτυγχάνω παταγωδώς...

Ήξερα πώς θα ερχόταν κάποια στιγμή η μέρα να του μιλήσω, όμως δεν περίμενα ότι θα γινόταν με αυτόν τον τρόπο. Η αντίδρασή του μου έδωσε να καταλάβω, ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για εμένα. Δεν τον έχω ξαναδεί τόσο εξαγριωμένο· όσο απότομος και να είναι, συγκρατεί — σε μεγάλο βαθμό — τα νεύρα του. Δεν ήθελα να καταστρέψω το ταξίδι μας σε καμία περίπτωση. Από την στιγμή, όμως, που μπήκαμε στο δωμάτιο, με χτύπησε η σκληρή πραγματικότητα σαν κεραυνός. Φοβάμαι. Τον θέλω πολύ... όμως φοβάμαι. Τώρα... ξέρει...

Αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι και να κατευθυνθώ προς την τουαλέτα. Το φυσικό φως, που εισέρχεται στο δωμάτιο από τη μικρή χαραμάδα, καταστρέφει κάθε επιθυμία μου για παραπάνω ύπνο. Μπαίνω στο μπάνιο και αφού βγάλω τις πυτζάμες μου — τις οποίες  πήρα μαζί μου, έστω και για άλλο σκοπό — ανοίγω το νερό της ντουζιέρας, το ρυθμίζω στο ζεστό και το αφήνω να τρέξει επάνω μου...

Πέντε λεπτά αργότερα, τυλίγω τη λευκή πετσέτα γύρω από το κορμί μου και ψάχνω τριγύρω  τα εσώρουχά μου, το τζιν μου και το γκρι πουλόβερ μου. Έκπληκτη συνειδητοποιώ, ότι τα έχω αφήσει στην τσάντα μου στο δωμάτιο· ξεροκαταπίνω.

Είναι στο μπαλκόνι· μπορείς να βγεις χωρίς φόβο, να πιάσεις τα πράγματά σου και ούτε γάτα... ούτε ζημιά...

Αφού πάρω μια βαθιά ανάσα, ανοίγω διστακτικά την πόρτα και ρίχνω  μια  ματιά  τριγύρω αγχωμένη. Ελεύθερο το πεδίο. Αρχίζω να κατευθύνομαι προς το κομοδίνο, όταν το φως στο δωμάτιο γίνεται πιο δυνατό. Αντανακλαστικά, στρέφω το βλέμμα μου προς την μπαλκονόπορτα, έντρομη.

«Μόλις έκανα ένα ντουζ και...» του δείχνω με το χέρι μου τα ρούχα μου. Σφίγγω την πετσέτα καλύτερα επάνω μου, θέλοντας να σιγουρευτώ, ότι δεν θα ξετυλιχτεί μπροστά του.