Αρχίζω να κατευθύνομαι προς την έξοδο του μαγαζιού. Όχι. Δεν φεύγω. Δεν υπήρχε περίπτωση να του κάνω τη χάρη. Ανοίγω την πόρτα και, χωρίς να κοιτάξω πίσω μου, βγαίνω έξω. Εισπνέω βαθιά το δροσερό αεράκι και έπειτα, εκπνέω αργά, αποβάλλοντας κάθε συναίσθημα αρνητισμού και άγχους.
Αρχίζω να παρατηρώ έναν έναν τους περαστικούς και ασυναίσθητα βυθίζομαι στις σκέψεις μου· πώς είναι δυνατόν να μου πέταξε μπηχτή για εκείνο το φιλί; Φάνηκε πραγματικά εξαγριωμένος και προς στιγμήν, ήταν σαν να τον είχα απατήσει. Η πλάκα είναι... ότι δεν είμαστε καν μαζί. Πέρα από τα βλέμματα και τις όποιες κουβέντες έχουμε ανταλλάξει... δεν έχουμε καν μοιραστεί ένα φιλί. Μα τι λέω; Ο Ορέστης είναι με τη Βανέσα ή τουλάχιστον... κάτι υπάρχει μεταξύ τους. Δεν γνωρίζω τι... και δεν ξέρω αν θα τον ρωτούσα ποτέ, αφού φαίνεται, ότι τέτοιου είδους ερωτήσεις παραείναι προσωπικές για εκείνον.
Μια περίεργη ανάγκη με κατακλύζει· χρειάζομαι ένα τσιγάρο. Θέλω να καπνίσω ένα τσιγάρο, χωρίς να με νοιάζει το παραμικρό. Σηκώνω το βλέμμα μου μπροστά και εντοπίζω ένα μικρό περίπτερο. Χωρίς καν να μπω στη διαδικασία να το σκεφτώ, αρχίζω να προχωρώ προς τα εκεί. Η Αναστασία δεν γνωρίζει ότι έχω καπνίσει και, απόψε, δεν είναι καν μαζί μου. Αν το μάθει, είμαι σίγουρη ότι θα φρικάρει, αφού πάντοτε απεχθανόμουν τον καπνό των τσιγάρων.
Πλησιάζω τη γυναίκα στο περίπτερο και την κοιτάζω. Έπειτα, αναφωνώ διστακτικά:
«Έναν κίτρινο καπνό, φιλτράκια και άσπρα χαρτάκια, θα ήθελα». Στο άκουσμα των λέξεων που βγαίνουν από τα χείλη μου, ξεροκαταπίνω. Δεν με αναγνωρίζω.
Η γυναίκα μου παραδίδει όσα της ζήτησα και, αφού πληρώσω, διασχίζω και πάλι τον δρόμο για να περάσω απέναντι. Είμαι σίγουρη ότι κάτι ξεχνάω, αλλά δεν ξέρω τι.
Καθώς στέκομαι έξω από το μαγαζί, πιάνω ένα χαρτάκι, ένα φιλτράκι και λίγο καπνό, για να φτιάξω το πολυπόθητο τσιγάρο μου. Καθώς το τυλίγω, εντοπίζω τον Μιχάλη, τον Μάνο και τον Νίκο να καταφθάνουν στην είσοδο του μαγαζιού. Τα βλέμματά τους πέφτουν επάνω μου.
«Θάλεια!» μου αποκρίνεται ο Μιχάλης και του χαμογελώ. Έπειτα, στρέφω τα μάτια μου και στους άλλους δύο.
«Είστε έτοιμοι;» τους ρωτάω και ανασηκώνουν τους ώμους τους.
«Έτσι λέμε» μου απαντά ο Νίκος και κουνάω το κεφάλι μου πάνω κάτω.
YOU ARE READING
The Rocker
RomanceΗ Θάλεια Ιωάννου βρίσκεται σε τεράστια απόγνωση· ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές της στο τμήμα Δημοσιογραφίας είναι να βρει μια θέση εργασίας. Οι απέλπιδες τελικά προσπάθειές της την οδηγούν σε ένα τρομερό αδιέξοδο: αποκτά δι...
