Επεισόδιο 46

817 93 45
                                    

Πιάνω το ποτήρι με την μπύρα από το τραπέζι και πίνω μερικές γουλιές· η μουσική είναι δυνατή και ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος απόψε. Πιάνω το πακέτο με τον καπνό και προσπαθώ να στρίψω στα γρήγορα ένα τσιγάρο. Η Αναστασία — αν και αρκετά απορροφημένη — αντιλαμβάνεται την κίνησή μου και στρέφει το βλέμμα της προς το μέρος μου.

«Είσαι σίγουρη ότι σου αρέσει αυτό το πράγμα;» με ρωτάει φανερά ανήσυχη και ξεφυσάω.

«Δεν είναι ότι το έχω ανάγκη... απλά...»

«Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις· προσπαθώ, όμως, να καταλάβω... αν ... τέλος πάντων... Ο Ορέστης σε ώθησε να το κάνεις αυτό;» Η ερώτησή της μου δημιουργεί ένα περίεργο αίσθημα ενόχλησης. Δεν θα άφηνα κανέναν Ορέστη να με επηρεάσει με τέτοιον τρόπο· ό,τι κάνω... θέλω και το κάνω. Τα μάτια μου εντοπίζουν τον Ορέστη και δαγκώνω το κάτω χείλος μου μπερδεμένη. Το βλέμμα του ατενίζει στο κοινό και φαίνεται απορροφημένος στη μουσική και τους στίχους που τραγουδά. Γυρίζω και πάλι προς την Αναστασία.

«Σε καμία περίπτωση! Ήθελα να δοκιμάσω πώς είναι το τσιγάρο και επιλέγω κάποιες φορές να καπνίσω...» της απαντώ κάθετη και κουνάει το κεφάλι της πάνω κάτω γεμάτη κατανόηση.

«Δεν σε κρίνω Θάλεια...»

«Το ξέρω. Ο Ορέστης σχεδόν με απέτρεψε...» σπεύδω να της εξηγήσω και μου κάνει νόημα να συνεχίσω αυτό που κάνω.

Πιάνω τον αναπτήρα, ανάβω το τσιγάρο και το τοποθετώ ανάμεσα στα χείλη μου. Ρουφάω αργά και ξεφυσάω με ένταση τον καπνό. Η συζήτησή μου με την Αναστασία σταματά και τα μάτια μου ψάχνουν εκείνα του Ορέστη. Δεν με κοιτάζει. Έχει αρκετή ώρα να μου δώσει σημασία. Νομίζω ότι κάτι τον απασχολεί, όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει.

Τα παιδιά σταματούν να παίζουν και μπαίνουν τραγούδια κλασικής ροκ. Κατεβαίνουν από την σκηνή και κατευθύνονται προς το καμαρίνι. Για μια στιγμή σκέφτομαι να πάω να τους βρω, όμως και μόνο στην σκέψη ότι θα με δει ο Ορέστης από κοντά, μου κόβονται τα πόδια. Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς γίνεται μετά από τόσον καιρό να μου προκαλεί τέτοια ταραχή η παρουσία του...

«Δεν θα πας;» με ρωτάει η Αναστασία και κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε αρνητικά.

The RockerWhere stories live. Discover now