The Rocker

Επεισόδιο 34

ΠΡΟΣΟΧΗ!
[Το  παρόν  κεφάλαιο  εμπεριέχει  "βαριά"  θέματα   και  ίσως  προκαλέσει  αρνητικά  συναισθήματα  στον  αναγνώστη!]

[Συνιστάται  να  παίζει  η  μουσική,  καθώς  διαβάζετε!] 

Τον κοιτάζω ανήσυχη στα μάτια· δεν θέλω, σε καμία περίπτωση, να αισθανθεί πιεσμένος ή αναγκασμένος να μου μιλήσει. Μπορώ να καταλάβω... ότι έχει περάσει πολλά και αυτό, δυστυχώς, είναι ένα κοινό μας. Τον νιώθω να ανασαίνει βαριά και αισθάνομαι ένα έντονο σφίξιμο στο στήθος...

«Έι! Χαλάρωσε...» του ζητώ και κλείνει για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια του.
Φέρνω τα δάκτυλα των χεριών μου στο πρόσωπό του και χαϊδεύω απαλά τα μάγουλά του.
«Κοίτα με... σε παρακαλώ...» του ψιθυρίζω και ανοίγει, και  πάλι, τα μάτια του. Βλέποντάς τον έτσι... η καρδιά μου χτυπάει αδύναμα και το σώμα μου γίνεται απότομα βαρύ.

Χωρίς να περιμένω στιγμή, πέφτω πάνω του και τον αγκαλιάζω σφικτά. Το κεφάλι μου χώνεται στο στέρνο του και τα χέρια του γρήγορα βρίσκονται γύρω μου. Υποφέρει. Πονάει μέσα του... και δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω... πώς να απαλύνω τον πόνο του...

Τα δάκτυλα των χεριών του χαϊδεύουν απαλά την πλάτη μου και κλείνω τα μάτια μου, απολαμβάνοντας την προσοχή του. Σηκώνω το κεφάλι μου και δίνω μερικά φιλιά στον λαιμό του. Τα μάτια του συναντούν και πάλι τα δικά μου και καταλαβαίνω αμέσως, ότι θέλει να μου μιλήσει.

«Πάνε οκτώ... ίσως και εννιά χρόνια από τότε...» αρχίζει να μου λέει, προσπαθώντας να θυμηθεί κάποια μακρινή ανάμνηση και σταματάει για να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις του. Το βλέμμα του δείχνει σκοτεινό και φανερώνει πόνο και θλίψη. Για κάποιον λόγο, μου φαίνεται ξαφνικά αρκετά χλωμός.
«Θέλω... θέλω ένα τσιγάρο...» μου αποκρίνεται τελικά και κατεβαίνω από πάνω του για να τον αφήσω να πιάσει τον καπνό και τα συναφή από το τραπεζάκι. Τον ακούω να βαριανασαίνει. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω· φοβάμαι να κουνήσω τα χείλη μου, ακόμα και να αναπνεύσω...

Τον παρατηρώ, καθώς στρίβει το τσιγάρο του — πιο άτσαλα και αφηρημένα από κάθε άλλη φορά — και αισθάνομαι το κορμί μου να τρέμει. Νομίζω ότι από στιγμή σε στιγμή... η ψυχή μου θα βγει από μέσα μου και θα αφήσω την τελευταία μου πνοή. Η βαριά ατμόσφαιρα κάνει τα μέσα μου να καίγονται. Και όχι... αυτό το κάψιμο δεν είναι καλό. Όχι. Δεν είναι...