[Το παρόν κεφάλαιο εμπεριέχει "βαριά" θέματα και ίσως προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα στον αναγνώστη!]
[Συνιστάται να παίζει η μουσική, καθώς διαβάζετε!]
Βρισκόμαστε αρκετή ώρα επάνω στη μηχανή και έχω αρχίσει να κρυώνω λιγάκι· έπρεπε να είχα υπολογίσει ότι θα έχει ψύχρα τώρα το βράδυ. Τοποθετώ τα χέρια μου μέσα στις τσέπες του δερμάτινού του και κλείνω τα μάτια μου γεμάτη ανακούφιση. Τώρα είμαι κάπως καλύτερα.
«Πού πάμε;» τον ρωτάω φωναχτά, όταν σταματάμε σε φανάρια και ανασηκώνει ελαφρώς τους ώμους του, σε ένδειξη αβεβαιότητας.
«Θέλεις να κατέβουμε στο κέντρο;» με ρωτάει και πιέζω τα χείλη μου μεταξύ τους.
«Ναι…» του απαντώ τελικά και ανάβει το πράσινο στον σηματοδότη.
[…]
Λίγη ώρα αργότερα, φθάνουμε στο κέντρο και ο Ορέστης ψάχνει ένα σημείο, ώστε να παρκάρει. Όταν το εντοπίζει, σταματάει τη μηχανή και μου κάνει νόημα να κατέβω.
«Κρύωσες;» με ρωτάει με το που κατεβαίνει και εκείνος και — εντελώς αντανακλαστικά — κολλάω επάνω του και τον αγκαλιάζω.
«Ναι…» του απαντώ και βρίσκω αφορμή να τον κρατήσω λίγο περισσότερο στην αγκαλιά μου.
«Τώρα είμαι καλύτερα, όμως…» συμπληρώνω, αναφερόμενη στο γεγονός ότι είμαστε τόσο κοντά.
Πιάνει με τα δυο του χέρια το πρόσωπό μου και τα βλέμματά μας συναντιούνται.
Με περιεργάζεται για μερικά δευτερόλεπτα, προτού αποφασίσει τελικά να μιλήσει.
«Έχεις μια τάση να με αγκαλιάζεις, γατάκι…» παρατηρεί με παιχνιδιάρικο τόνο στη φωνή του και χαμογελάω.
«Αν ήταν εφικτό… δεν θα σε άφηνα από τα χέρια μου…» του αποκρίνομαι και προσπαθεί να συγκρατήσει το χαμόγελό του.
«Δεν σε χορταίνω…» συνεχίζω και τώρα χαμογελά πλατιά. Χωρίς να μου απαντήσει κάτι, ακουμπά τα χείλη του στα δικά μου και μου δίνει ένα τρυφερό φιλί.
«Τα αισθήματα… αμοιβαία…» μου απαντά τελικά, όταν απομακρύνεται ελάχιστα και νιώθω να με κατακλύζει έντονη γαλήνη και ευτυχία μέσα μου.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, πιάνει το δεξί μου χέρι και αρχίζουμε να βαδίζουμε προς ένα περίπτερο μπροστά μας. Τα δάκτυλά του χαϊδεύουν απαλά τα δικά μου.
«Θες κάτι;» με ρωτάει και το σκέφτομαι για μερικά δευτερόλεπτα.
YOU ARE READING
The Rocker
RomanceΗ Θάλεια Ιωάννου βρίσκεται σε τεράστια απόγνωση· ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές της στο τμήμα Δημοσιογραφίας είναι να βρει μια θέση εργασίας. Οι απέλπιδες τελικά προσπάθειές της την οδηγούν σε ένα τρομερό αδιέξοδο: αποκτά δι...
