The Rocker

Επεισόδιο 21

Έφτασε κιόλας η Κυριακή και δεν έχω τίποτα το ιδιαίτερο να κάνω· η αλήθεια είναι ότι βρέχει ασταμάτητα  και η Αναστασία είναι στου Σωτήρη, οπότε έχω μείνει μόνη στο σπίτι.  Νομίζω  ότι ήρθε η ώρα να διαβάσω τίποτα, γιατί με βλέπω να μένω πίσω στις σπουδές μου... και δεν το θέλουμε αυτό...

Έχω σηκωθεί εδώ και μία ώρα από το κρεβάτι και έχω, σχεδόν, γαντζωθεί από το παράθυρο, για να παρατηρήσω τις σταγόνες νερού που πέφτουν  επάνω του. Μου αρέσει τρομερά ο ήχος της βροχής και γενικότερα το φθινόπωρο, αρκεί να μην έχω εξωτερικές υποχρεώσεις. Ένας τέτοιος καιρός, είναι ό,τι πρέπει για έναν ζεστό καφέ και ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Στρέφω το κεφάλι μου προς τον χώρο γύρω μου και ανακουφίζομαι, όταν  σιγουρεύομαι ότι είναι καθαρό. Συνήθως, τις Κυριακές κάνω γενικό καθαρισμό, όμως, από ό,τι βλέπω, σήμερα δεν είναι απαραίτητος.

Απομακρύνομαι από το παράθυρο και κατευθύνομαι προς την τουαλέτα για να κάνω μπάνιο· μόλις τελειώσω θα φτιάξω καφέ   και θα καθίσω να διαβάσω. Προχωράω μέσα, βγάζω τα ρούχα μου γρήγορα — καθώς κάνει κρύο — και μπαίνω στην μπανιέρα. Βγάζω το λαστιχάκι από τα μαλλιά μου και ρυθμίζω το νερό στο ζεστό. Αφού το αφήσω να τρέξει επάνω μου για μερικά δευτερόλεπτα, το κλείνω και αρχίζω να σαπουνίζομαι και έπειτα ξεπλένομαι. Πιάνω την πετσέτα από τον γάντζο, τυλίγομαι με αυτήν και βγαίνω από την μπανιέρα. Ευτυχώς, έχω ανάψει τη θέρμανση στο δωμάτιο, αλλιώς δεν θα άντεχα.

Κατευθύνομαι προς τα μέσα, με τις σταγόνες νερού να τρέχουν από τα μαλλιά μου και ασυναίσθητα  φέρνω το χέρι μου στον λαιμό μου — στο σημείο, όπου με φίλησε ο Ορέστης πριν από δύο μέρες — και αναστενάζω. Έχουμε να μιλήσουμε από προχθές, καθώς ούτε εγώ,  αλλά ούτε εκείνος  δεν επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε· σκέφτομαι συνεχώς τα χείλη του επάνω στον λαιμό μου  και δεν μπορώ παρά  να  αισθανθώ μελαγχολία. Τα χείλη του. Θεέ μου. Είναι τόσο απαλά... και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο πέρα από αυτά. Την Παρασκευή το βράδυ... δεν κοιμήθηκα από την ταραχή μου. Αν με φιλούσε στα χείλη... φαντάζομαι ότι δεν θα κοιμόμουν ποτέ ξανά. Και για να πω την αλήθεια, το μυαλό μου πλάθει, συνεχώς, σενάρια για το πώς μπορεί να φιλάει. Δεν έχω καμία αμφιβολία... πάντως... ότι ο τύπος το' χει. Όλα  τα έχει. Και εγώ κάθομαι και  ξεροσταλιάζω.  Είναι ζωή αυτή;

Ανοίγω την ντουλάπα μου και πιάνω την μαύρη μου,  μακριά μπλούζα — η οποία φθάνει αρκετά πιο πάνω από τα γόνατα — καθώς και τα μαύρα μου εσώρουχα. Ντύνομαι γρήγορα και τυλίγω την πετσέτα γύρω από τα μαλλιά μου. Κατευθύνομαι προς την κουζίνα και βάζω στο μπρίκι νερό και ελληνικό καφέ για να βράσει. Πιάνω από το ψυγείο ένα μπισκότο με σοκολάτα και με δυο μπουκιές, το έχω εξαφανίσει.  Αφού φουσκώσει ο καφές,  τον κατεβάζω από το γκαζάκι, κλείνοντάς το, και ρίχνοντάς τον στο αγαπημένο μου κόκκινο φλιτζάνι. Το πιάνω και προχωράω προς το γραφείο μου.