The Rocker

Επεισόδιο 1

Ξάπλωσα για μερικά λεπτά για να καθαρίσω το μυαλό μου από κάθε είδους σκέψη. Συνήθως, τέτοια ώρα θα μύριζε μαγειρεμένο φαγητό στον όροφο και θα ακούγονταν οι φωνές μεγάλων και παιδιών που συζητάνε. Είναι η ώρα που τελειώνουν από τις δουλειές και το σχολείο τους και επιστρέφουν και πάλι στο σπίτι, κοντά στην οικογένειά τους.  
Σήμερα όμως, κανένας ήχος ούτε μυρωδιά δε θα μπορούσαν να με αποσυντονίσουν...

Το πρωί, έφθασε ο λογαριασμός του νερού και του ρεύματος και για να είμαι ειλικρινής...ήθελα να ανοίξει η Γη να με καταπιεί! Δυστυχώς, τα χρήματά μου τελειώνουν και βρίσκομαι σε τεράστια απόγνωση, αφού κινδυνεύω να μείνω στο δρόμο. Μέρες...ίσως και μήνες τώρα, ψάχνω αδιάκοπα μία θέση εργασίας, που να μου επιτρέπει τόσο να προλαβαίνω να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο, όσο και να συντηρώ τον εαυτό μου. Βρίσκομαι σε τεράστια απόγνωση, καθώς δεν έχω βρει κάτι αξιόλογο...

Δε θέλω να σταματήσω τις σπουδές μου στο τμήμα Δημοσιογραφίας, καθώς πάντοτε ήθελα να γράφω σε εφημερίδες και περιοδικά, δε μου αρέσει όμως, ούτε και η ιδέα να βρεθώ στο δρόμο! Φοβάμαι ότι παρόλο που η Αθήνα είναι μεγάλη, η εύρεση εργασίας, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι! 
Όντας 21 χρονών και με εμπειρία σε θέση πωλήτριας, σερβιτόρας, μπαργούμαν και σε πολλές άλλες, μου φαίνεται αδιανόητο να μην μπορώ να βρω κάτι!

Η Αναστασία, η καλύτερή μου φίλη και συγκάτοικος, επιστρέφει σήμερα από ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με το αγόρι της και για να πω την αλήθεια, αισθάνομαι κάπως ανακουφισμένη. Είναι, στην πραγματικότητα, η μόνη που μπορεί να με καθησυχάσει  και γνωρίζοντας την κατάστασή μου, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί προκειμένου να με βοηθήσει. Εκείνη βρίσκεται στο τέταρτο έτος Ψυχολογίας και σκέφτεται να κάνει κάποιο μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Γνωριζόμαστε από μικρές, καθώς μεγαλώσαμε και οι δύο στην Αθήνα και οι γονείς μας γνωρίζονταν χρόνια. Μετά από...από το θάνατο των γονιών μου, οι δικοί της με φρόντισαν σαν δικό τους παιδί και αυτό το εκτιμώ πολύ. Έπειτα, περάσαμε και οι δυο μας Αθήνα, η καθεμιά στο τμήμα της και αποφασίσουμε να συγκατοικήσουμε, αφού μετά βίας θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Της είμαι ευγνώμων, γιατί είμαι σίγουρη, ότι χωρίς εκείνη...θα είχα καταρρεύσει.

Το θέμα είναι, ότι χρειάζομαι άμεσα να βρω μία θέση εργασίας, προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθώ και να αφήσω την Αναστασία να συγκατοικήσει με το αγόρι της. Φαντάζομαι ή τουλάχιστον αισθάνομαι, ότι στέκομαι εμπόδιο στα σχέδιά τους και ας μη μου το λέει η ίδια. Ο Σωτήρης, το αγόρι της, είναι συνομήλικός της  και σπουδάζει μαζί της Ψυχολογία. Γνωρίστηκαν στο δεύτερο έτος τους και έκτοτε είναι μαζί. Ταιριάζουν πολύ για να είμαι ειλικρινής και σε χαρακτήρα, αλλά και σε εμφάνιση. Θα έλεγα ότι και οι δυο τους ντύνονται με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και αυτό μου αρέσει τρομερά. Έχω πει στην Αναστασία, ότι άνετα θα μπορούσε να γίνει στυλίστρια, αλλά πάντοτε νομίζει ότι την κοροϊδεύω!