Επεισόδιο 30

1.4K 122 31
                                    

Ακούω τη φωνή του και τα λόγια του κάνουν την καρδιά μου να πετάξει· χαμηλώνω το βλέμμα μου και κλείνω σφικτά τα μάτια μου. Νιώθω την παρουσία του δίπλα μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι αυτό που μόλις είπε.

Δεν είμαι μια απλή εκκρεμότητα...

Αισθάνομαι ότι κάθεται δίπλα μου και ανοίγω διστακτικά τα μάτια μου. Πιάνει τον καπνό και αρχίζει να στρίβει ένα τσιγάρο. Δεν μιλάει κανένας από τους δυο μας· οι φωνές των περαστικών σπάνε την αμήχανη σιωπή που επικρατεί. Με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ ότι βάζει το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του και το ανάβει με τον ασημί του αναπτήρα.


«Τον τελευταίο καιρό, προσπαθώ απεγνωσμένα να καταλάβω τι μου συμβαίνει» τον ακούω ξαφνικά να λέει και γυρίζω το πρόσωπό μου προς το μέρος του. Το βλέμμα του είναι στραμμένο μπροστά του· δείχνει κάπως χαμένος και ανήσυχος. Πρώτη φορά τον βλέπω τόσο μελαγχολικό.
«Έσπαγα το κεφάλι μου να... βρω μια απάντηση στο ερώτημά μου, όμως δεν κατέληγα πουθενά...» συνεχίζει και έπειτα ρουφάει το τσιγάρο με πάθος και ξεφυσάει τον καπνό.
«Είναι μια τρέλα, έλεγα, θα περάσει...» σημειώνει και γυρίζει, τελικά, να με κοιτάξει. Τα μάτια του καρφώνονται στα δικά μου και η καρδιά μου χάνει μερικούς χτύπους. Έχει το πιο εκφραστικό βλέμμα που έχω δει ποτέ μου.
«Τελικά... έπεσα έξω. Δεν πέρασε... και δεν νομίζω πως θα μου περάσει...» συμπληρώνει και δαγκώνω τα χείλη μου απαλά. Ξαφνικά, αισθάνομαι σαν να έχει κάνει παύση ο χρόνος· σε εμένα αναφέρεται. Εγώ τον έχω επηρεάσει... και αυτή την στιγμή... μου το εκμυστηρεύεται.
«Τι μου έχεις κάνει;» με ρωτάει και προσπαθώ να παραμείνω  ψύχραιμη.

Ουάου! Το  crush  μου με  γουστάρει! Πού  είναι  κρυμμένες   οι  κάμερες;

Συγκεντρώσου  Θάλεια  μου. Ο  Θεός του  Έρωτα  και  της  Κόλασης... σου  εκμυστηρεύεται  τον  πόθο  του... 

«Πιθανότατα... ότι μου έχεις κάνει και εσύ...» του απαντώ εντελώς αυθόρμητα και παρατηρώ το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του. Δεν αποστρέφει στιγμή το βλέμμα του από το δικό μου.

«Είσαι τόσο... ιδιαίτερη...» σχολιάζει και πιέζω τα χείλη μου μεταξύ τους αμήχανα.
«Νομίζω ότι έχεις αρχίσει να με τρελαίνεις...»

Ρουφάει ακόμα μία φορά το τσιγάρο του και ξεφυσάει τον καπνό. Φέρνει τα δυο του χέρια στο πρόσωπό μου και το χαϊδεύει απαλά. Κλείνω τα μάτια μου και εισπνέω βαθιά. Το άγγιγμά του κάνει την καρδιά μου να πετάει στους πέντε ανέμους. Κατεβάζει το ένα του χέρι και πιάνει το τσιγάρο από τα χείλη του.
«Πες μου ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό...» τον ακούω ξαφνικά να μου λέει φανερά ανήσυχος και ανοίγω τα μάτια μου για να τον αντικρίσω. Σαν ψέματα μου φαίνεται· αυτός είναι ένας άλλος Ορέστης. Κάπως πιο... ευάλωτος. Τοποθετεί και πάλι το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του.

The RockerWhere stories live. Discover now