Łzy na betonie

22. Żartujecie sobie ze mnie?

Perspektywa Meli

-Ani kroku w przód. - mierzyliśmy się spojrzeniem.

-Zaskocz mnie. - na jego twarz wpłynął cwaniacki uśmiech. - masz tylko metr pięćdziesiąt osiem co ty możesz mi zrobić?

-Adam...Oddaj mi to.

-Poproś.

-Chyba żartujesz. - wskoczyłam na ławkę i zabrałam mu telefon.

-Ty małpo! - złapał mnie w pół i odstawił na ziemie tym, dając buziaka w policzek.

-Marmur! - Eryk stanął w drzwiach. - trener cię wzywa do dyrektora.

-Co przeskrobałeś? - spojrzałam na niego podejrzliwie.

-Nic. - wzruszył ramionami.

-Ciebie też.

-Mnie?! - przełknęłam ślinę.

-No i co przeskrobałaś kochanie?

-No przecież nic. - zadzwonił dzwonek, a my wyszliśmy z klasy. Skierowaliśmy się schodami na trzecie piętro, prosto do gabinetu dyrektora. Adam zapukał i po chwili w drzwiach stanęła starsza sekretarka, która wpuściła nas do środka.

-O jesteście! Zapraszam. - dyrektor kazał nam zająć dwa miejsca, przed swoim biurkiem. Zerknęłam na Adama, ale zdawał się nie być ani przejęty, ani wystraszony. Trener stał oparty o biurko z rękoma splecionymi na piersi.

-Czy coś się stało? - zapytałam nieśmiało.

-Chcieliśmy porozmawiać o tym co się wydarzyło w czwartek rano. Wiemy, że Wiktorię zaatakował Paweł, wiem gdzie i w jakim celu. Zastanawia nas jeden fakt... - Adam zmarszczył brwi. - Mela co robiłaś na hali?

-Pierwszą lekcją jaką miałam mieć był wuef, przyszłam nieco wcześniej, zawsze jestem wcześniej w szkole. Chciałam uniknąć tłoku w szatni.

-Co było dalej?

-Wchodząc na halę usłyszałam krzyk i trochę mnie to zastanowiło, odłożyłam torbę do szatni i poszłam zerknąć na parkiet. Nikogo tam nie było, ale krzyk był coraz głośniejszy. Dobiegał z szatni dla zawodników, poszłam tam i na początku je pomyliłam, ale później dotarło do mnie która to szatnia. Weszłam i zobaczyłam, że światło świeci się pod prysznicami i to właśnie z tamtego pomieszczenia dobiegał krzyk. Wparowałam do środka i zobaczyłam... - ucięłam na chwilę i spojrzałam na Adama, który zachęcił mnie do mówienia skinieniem głowy. - zobaczyłam Pawła, który trzyma Wiktorię za włosy, przyciskał ją do kafelek, a drugą ręką odpinał sobie pasek. Nie wiedziałam co mam zrobić, próbowałam go odepchnąć, ale byłam na to za słaba. Odkręciłam wodę i wtedy odskoczył od Wiktorii i mogłam ją z tamtą wyciągnąć. Ona uciekła, ale Paweł zdążył mnie złapać i ... - przełknęłam ślinę. - przewrócił mnie na podłogę, chwilę się z nim szarpałam, udało mi się podnieść tylko za sprawą mokrego papieru toaletowego, cisnęłam mu nim w twarz. Podniosłam się, ale zatrzasnął mi drzwi przed nosem, walnął mnie nimi. Trzymał mnie tak uwięzioną, ale spanikowana kopnęłam go i wtedy się osunął. Dałam radę uciec, a później na parkiecie zobaczyłam Adama. - mężczyźni skierowali wzrok na chłopaka, który z ściągniętą twarzą i zaciśniętą pięścią słuchał moich tłumaczeń.

-Adam? - odezwał się trener.

-Zaczęło się od tego, że stałem z chłopakami na przerwie, omawialiśmy strategię na dzisiejszy mecz. Później Maciek, zauważył Wiktorię i ja i Mateusz do niej podbiegliśmy. Byłem wystraszony tym jak wyglądała, ale kiedy dowiedziałem się, że Mela została z tym czubkiem od razu tam pobiegłem. Zobaczyłem ją przerażoną z zakrwawioną twarzą na tym parkiecie i coś we mnie zagotowało. Później Paweł obrażał dziewczyny i już nie wytrzymałem, fakt rozwaliłem mu nos, ale już dłużej nie mogłem na to patrzeć, ani tego słuchać. Później już chyba panowie wiecie jak to było?