Yüreğim Sende Kaldı

47-

Eve geldiğimde  hâlâ  o adam aklımdaydı. Ne demek istemişti? Kimden bahsediyordu?  Mutfağa geçtiğimde  herkes buradaydı. Selin, Pamir, Özge, abim ve Mete.. Mete'yi  uzun zamandır görmüyordum. Oturduğu  yerden  kalkıp yanıma  geldi, bana sarıldı.

" Çok özlemişim  seni be, iyi ki buradasın." Mete saçlarımı  eliyle karıştırıp  gülümsedi. " Ben her zaman yanındayım. O uyuz kocanı  bulacağız merak etme. "

Güldüm. Ben hiç umudumu  kaybetmemiştim. Uyuz kocamı  çok özlemiştim.

**
Akşam herkes gittikten sonra Özge,  Tuna'yı uyutmak için odaya çıkmıştı. Biz de Deniz  ablayla beraber mutfağı temizliyorduk. Deniz abla çöpleri  ayarlamıştı. Çöp poşetini elinden alıp mutfaktaki  kapıdan bahçeye çıktım.

Yolun kenarındaki  çöp  kutusuna  poşeti atıp bahçeye  girecekken  birisi kolumu  tuttu. Oydu. Karakoldaki  adamdı  yine. Cebimdeki  telefonu çıkarıp  havaya kaldırdım.

" Polisi arıyorum! " Kolumu bırakıp  çevresine bakındı.

" Arama, seni kocana  götüreceğim. " Elinde tuttuğu  telefonun  ekranını  bana çevirdi. Bir videoydu  bu ve videodaki  kişi  Mert'ti.

**

Garajdan arabayı alıp yolun sonuna doğru gittim. Sokağın  köşesine geldiğimde adam arabaya bindi. Tehlikeli birine benzemiyordu. Emniyet kemerini  takmasına yardım ettikten  sonra yola koyuldum.

" Bizim  Harun amca var Şile yakınlarında. Senin kocanı  o bulmuş. Çok iyi ilgilendiler, baktılar. Harun amca memlekete döndü ama kızı burada. Evde saklıyor kocanı. Eğer bırakırsa  peşindeki adamlar kocanı öldürür. "

Birden frene basıp  arabayı durdurdum. " Yani Mert yaşıyor. Polisi  arayalım  o zaman. " Telefonumun kilidini açacakken  elimden alıp kendi cebine koydu telefonu.

" Olmaz. Efsun'u riske atamam. Efsun'u seviyorum , o benim her şeyim. Oraya gideceğiz,  uzaktan göreceksin  kocanı tamam mı? "

Kafa salladım. Bir saatlik yolculuktan  sonra Şile'ye gelmiştik. Arabayı  balıkçı kulübelerinin olduğu kısıma  bırakıp  arabadan indim. Arabayı kilitledikten  sonra yürümeye başladık.

" Biraz yürüyeceğiz  ama merak etme çok  yormayacağım  seni. Kestirme yoldan gidersek beş dakikaya oradayız. "

Önümde yürüyen Akın'ı takip etmeye devam ettim. Akın durunca  ben de durdum. Karşımızda  bir evin ışığı  yanıyordu,  perdeleri de açıktı. Mert oradaydı.

" Bak, izin ver polisi arayayım. Efsun'a bir şey olmaz. Suç işlemedi ki o. "

Ama beni dinlememişti. " Kocan iyi. Onu gördün,  şimdi seni arabana kadar götüreceğim. Bundan kimseye  bahsetmeyeceksin. Tehlike geçene kadar, adamlar yakalanana kadar kocan burada."

Bir şey demeden onunla arabama  kadar yürüdüm.

" Seninle geliyorum."dedi itiraz istemeyen bir ses tonuyla.

Aklımda güzel bir plan oluşmuştu. Dönüş yolunda Akın  bana Efsun'u anlatıyordu. Ona aşıktı,  belli oluyordu.

" Geldik. Hemen inme, arabayı  garaja  götürmem  lazım, seni görmesinler."

Arabayı  garaja parkettim. Torpidodan Özge'nin  benim için koyup unuttuğu  sakinleştirici  dolu şırıngayı  aldım. Akın arabadan indiği  sırada Akın'ın koluna ilacı  enjekte ettim. Bu onu bir kaç saat uyuturdu. Akın'ı  duvarın  dibine çekip  yere yatırdım.

**

Mert-

Koltukta uyuyakalmıştım. Birden sıçradım. Efsun evin içinde  koşuşturup  duruyordu.

" Buldular seni! "

Camdan baktığımda beni uçurumdan ittiren adamın dışarda olduğunu gördüm. Hemen ışıkları kapatıp kapıyı kilitledik.

Silah sesleri geldiğinde camdan uzaklaştım. Odaya dolan kırmızı mavi ışık gözlerimi almıştı. Polisler gelmişti. Efsun bana baktı. Gözlerinde yaşlar birikmişti.

" Sana bir şey olacak diye çok korktum. Sen benim iki yıl önce ölen abime benziyorsun Mert. Onun gibi ölme istedim. "

Tam o sırada kapı gürültüyle açıldı. Polislerle birlikte içeri Alya girdi. Bana sıkıca sarıldı.

**

Karakola gittiğimizde  Alya bir an olsun elimi bırakmamıştı. Beni öldürmeye çalışan adamlar da yakalanmıştı.

Akın geldiğinde  direk Efsun'un  yanına  koştu.  Efsun'a sarıldı.  Biz de onları  izliyorduk.

**

Aradan bir kaç  hafta geçmişti.
Efsun yanımıza  gelip Alya ve benden özür  diledi. Alya başta  ona kızsa da sonra bir şey demedi. Beni korumak için yaptığını biliyordu.