arbitrary life love

Part 42

درحالی که زیر لب غر غر می‌کرد کراواتش رو محکم کرد و کت مشکی رنگ رو پوشید.

+ دایی؟

اینکه از سمت وونهو " دایی " خطاب میشد لذت بخش ترین چیزی بود که به عمرش تجربه کرده بود.

عقبگرد کرد و رو بهش ایستاد:
-- زود بیدار شدی!

وونهو با چشم‌هایی که هنوز تحمل روشنایی روز رو نداشتند دست‌هاش رو بالا آورد و چانیول بدون حرف بغلش کرد. دست‌هاش رو محکم دور گردنش حلقه کرد و سعی کرد پاهای کوچکش رو دور کمرش حلقه کنه.

-- چی شده وونهو؟

سرش رو توی گردن چانیول فرو کرده بود و حرفی نمی‌زد. دستی به کمرش کشید و روی میز نشوندش:
-- باید برم سر کار و تو قراره با نونا تنها بمونی پس اگه چیزی میخوای بگی قبل رفتنم بگو.

وونهو هنوز کمی خواب آلود بود و همین باعث می‌شد چشم‌هاش رو با دست‌های کوچیکش مالش بده.

+ میشه وقتی برگشتی واسم شکلات بخری؟

لحن کودکانه اش باعث شد لبخند به لب چانیول بیاد:
-- معلومه که میشه. پیش نونا بمون باشه؟

با تایید وونهو سریع اتاق رو ترک کرد و همینطور که خونه رو ترک می‌کرد شماره ی جونگین رو گرفت. بدون اینکه منتظر بمونه اون چیزی بگه خودش شروع به صحبت کرد:
-- پدرت منو میکشه.

جونگین خنده اش گرفت:
+ پارک چانیول! تو که اینقدر ترسو نبودی.

از سکوتش متوجه شد که شوخی جالبی نکرده پس به سرعت بحث رو عوض کرد:
+ تو سهام دار اون شرکتی... کسی نمیتونه اخراجت کنه فهمیدی؟ نگران چی هستی؟

-- نگران دوباره اعتماد کردن به تو!

تیکه ای که انداخته بود بدجور ضربه ای به جونگین زد و باعث شد در شوک فرو بره.

-- سکوت نکن جونگین، میدونم کار تو بوده اما دیگه مهم نیست چون مطمئنم دلیل خوبی واسش داشتی.
مکث کوتاهی کرد و ادامه داد:
-- تا ده دقیقه دیگه میرسم شرکت.

تا قبل از اینکه بتونه جوابی بهش بده تماس قطع شده بود و همزمان منشی وارد اتاق شده بود.

-- آقای کیم... نماینده ی شرکت هوان اینجان.

با شنیدن اسم شرکت سریع از جا بلند شد و سعی کرد تعجبش رو کنترل کنه:
+ شرکت هوان؟ بگید بیان داخل.

منشی از اتاق بیرون رفت و چند دقیقه بعد کسی با زدن چند ضربه ی کوتاه به در وارد اتاق شد.

-- آقای کیم. از دیدن دوبارتون خوشحالم!

انتظار داشت با هرکسی روبه‌رو بشه جز کسی که الان دقیقا روبه‌روش ایستاده بود!

از شنیدن صدای بکهیون و جثه ی ریزه میزه اش تعجب کرده بود و واقعا نمیدونست باید چه واکنشی نشون بده.