Dangerous Addiction (BxB, 2022 COMPLETED)

Kabanata 39

KABANATA 39

WHEN Keith told him before that it may take half a day before they could get to Mountain Province, he was not trying to fool innocent Leon. Napamura nalang siya noong ma-curious siya sa layo ng lalakbayin nila at mag-search siya sa google. Akala niya, three-hour drive lang ang ganap, pero mali pala siya! It will take them almost eight hours!

Paniguradong sasakit ang puwitan niya nito! Namomroblema na kaagad siya at hindi na niya mahanap ang idlip na kanina'y panay pa ang kalbit sa kanya noong nagda-drive siya. Gising na gising ang diwa niya at naglilikot na siya sa kinauupuan, samantalang ang kasama niya, kalmado lang at ilang beses lang siyang papasadahan ng mabilis na tingin.

Alright, he gets it. Keith probably does not care if it takes them half a day since he had been there once. But Leon feels jiffy thinking about just sitting on the same spot for the next few hours.

"Is something wrong?" Sa wakas! Naisip din ni Keith na magtanong dahil hindi na talaga mapakali si Leon sa kinauupuan kahit magdadalawang oras pa lang sila sa byahe. "Are you hungry, Le?"

"No, no, I'm not," he replied. "Keith, ga'no kalayo ang pupuntahan natin?"

"Malayo," simpleng sagot ng binata at mabilis na itinuro ang sumisikat na noong araw.

Mag-a-ala siyete na ng umaga pero ang pakiramdam ni Leon, hindi pa sila nakakaalis talaga ng Pampanga. Pero siya lang naman ang nag-iisip ng ganoon. Hindi lang niya alam kung nasaan na ba sila't naubos na ang extra load niya para mag-search.

Bobo siya, e. Nakalimutan na naman niyang mag-register. War flashbacks na naman.

"Sabihin mo kung gusto mo nang kumain, maghahanap ako ng pwede nating makainan," ani Keith.

Namamangha niyang itinuro ang paligid. "Sa gitna ng kawalan?"

Medyo madrama niyang sabi bago sumandal sa back rest ng kinauupuan. Leon also adjusted it so that he could lie down, at doon niya naramdaman ang pagkaantok. Mukhang napag-isipan nang balikan siya.

"Anong gitna ng kawalan?" natatawang balik ni Keith. "Nasa kabihasnan pa tayo, Leon. 'Wag kang OA. May madadaanan na tayong mga makakainan maya-maya, Le. Bumili na tayo ng marami no'n nang hindi ka magutom hanggang mamaya."

"Gisingin mo 'ko," utos niya 'tsaka gumilid ng higa para makita pa rin na nagda-drive si Keith.

For some reason, watching the older male like this lulls him to sleep. Ngayon lang naman. Keith seems too comforting to watch. He looks relaxed and the mere sight urges Leon to heave a yawn—which he really did.

Pinasadahan siya ng mabilis na tingin ni Keith at noong maramdaman niya ang kamay nitong tinapik-tapik ang ulo niya, kinukumbinsi rin siyang matulog, doon na nanlabo ang mga mata ni Leon. Kaunting tulak nalang talaga, malilito na siya kung ano ang panaginip sa hindi.

"Anong oras mo gustong gumising?" tanong ni Keith.

"Lunch." Despite blurting out a one word reply, Leon still slurred over it as he was really about to fall asleep. "Good night."

"Good night. I love you, Le."

**

JUST LIKE what he said, Keith woke him up at exactly lunch time. Nagulat siya dahil hindi ang pagtapik-tapik ni Keith ang gumising sa kanya. O hindi kaya e iyong malalamyos na paghalik ng binata sa pisngi niya ang gumising sa kanya kung hindi alarm clock! Iyong nakatabi pa sa gilid ng tenga niya kaya matik ang pagbangon niya!

The second he realized that Keith was tripping on him, he immediately frowned and looked around to see the M
man. Only to realize that Keith was talking to someone outside the car while snickering—probably because he felt how Leon jumped from his seat. But that did not stop Leon from reaching his cheek and pulling it to pinch it, interrupting his conversation with a stranger.