Forty Nine

99 2 0
                                    

Let's Not Talk About Who's Not Here

Chloe's POV

Makikita ko na siya.

Sa wakas, makikita ko na rin siya.

I can't wait to tell this to Mom.

"Maghintay ka na lang kaya sa kotse? I can face them myself." salita ni Dad. Paliko na kami ng bigla na naman siyang huminto. This is the third time we stopped until we entered this restaurant. Sa VIP room daw kami sabi ng nagpakilalang Supervisor kaya sinusundan namin siya ngayon.

I didn't say any word but rather looked at him with a straight face.

"Seriously, Dad? We've talked about this-"

"I know. I know. Sorry."

Nauna na akong naglakad at sinamahan ako ng Supervisor pagpasok. Our bodyguards were in line and holding the door for us letting me see the people inside.

Two of them.

They're both wearing their best for tonight.

He looks good but He's not the reason why I'm here.

Mr. Richard Mauren.

His name speaks for himself. He looks like a secret agent in action movies that turns out to be a villain.

I wish his innocence were as clean as his skin right now. His lips are pressed but smiling, the bags under his eyes as visible as it seems is less daunting now that he's staring at me. While I can't ignore the creases between his arched eyebrows, his eyes are bore into me with redness around his eyeballs and eyelids.

Ba't namumula 'yang mata mo? Naiiyak ka sa tuwa? O naiiyak ka sa nerbyos?

O baka naman adik ka?

Adik sa pera, impluwensya, at atensyon.

"Richard Mauren." Iniabot niya ang kanyang kamay kay Dad na nasa aking kaliwa. Inabot naman ni Dad.

I can't see Dad's face but I can see the smile plastered on Mr. Richard Maurens.

"Maupo kayo." He extended his arms and paved the way. "Miss Chloe Vega, tama?" Napatingin ako sa mukha niya dahil sa pagtawag sa ngalan ko. I was about to go to the table and sit down but my ears rang.

"Mhmm." Tumango ako bilang sagot sa tanong niya.

I can't move my eyes away from him. Parang gustung-gusto kong kabisaduhin ang hulma ng mukha niya. Kung papaano magbabago ang hugis ng mukha sa bawat ilaw na tatama.

Gusto kong kabisaduhin para hindi ko malimutan. Hindi ko siya maaaring malimutan.

Kung ilang kasinungalingan nang nasabi ng bibig na 'yan, at kung ilan ng karumal-dumal na pangyayari ang nasaksihan ng mga matang 'yan.

Kailangan kong malaman.

"Ang sabi ni Ranz, ikaw daw ang nagrekomenda sa Xierans sa father mo?" Tanong niya. His smile irritates me so much.

Even though hate is all I'm feeling right now, I tried not to show it to anyone.

Tumango na lang ako sa kanya na mas lalong nagpalaki ng kanyang ngiti.

"Thank you. Ipapangako ko na hinding-hindi kayo magsisisi." Iniabot niya ang kanyang kamay kaya napatitig ako dito. Ilang segundo kong tinitigan.

Pabalik-balik ang tingin ko sa kanyang palad at sa silver cufflink na nasa manggas niya.

"Shall we start?" Dad interrupted and moved me towards the table, away from him.

Hindi ko na siya nakamayan.

Revenge Got DistractedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon