"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Twee maanden later...
Dit kleed past me niet echt, zie ik via de spiegel. Ik moet een maat groter hebben, want mijn borsten lijken wel dat ze elke moment eruit kunnen springen.
Ik trek het uit en sta nu in mijn ondergoed. Ik schuif het gordijn van de paskamer en zoek waar Stephen is.
Hij staat vijf stappen verder met iemand druk te praten. Zijn rug is naar mij toe gedraaid. De jongen, die met hem praat, kijkt me aan en hij stopt met praten, want zijn mond valt open.
Ik frons omdat ik zijn gestaar niet begrijp. Net wanneer ik Stephen wil roepen om een grotere maat te vragen, draait hij zich om. Zijn mond valt ook open en zijn ogen bewegen over mijn lichaam.
Dan pas herinner ik me dat ik bloot ben, buiten mijn ondergoed na.
Stephen kijkt van mij naar de jongen en de jongen slaat direct zijn ogen neer.
Stephen komt naar mij toe en duwt me in de paskamer.
"Je wilt me gek maken, hè?!" roept hij vragend.
"Ik wilde gewoon vragen of je een maat groter kon brengen van dit kleed." Ik geef hem het kleed en hij neemt het kwaad naar me starend.
"Ik zal gaan kijken," zijn uitdrukking is nog altijd scherp, "maar durf niet uit de paskamer te komen."
Hij vertrekt en ik rol met mijn ogen.
In twee maanden zijn we echt naar elkaar toegegroeid met Stephen. Ik heb heel veel dingen over hem geleerd. Dat hij beschermend, extreem jaloers, dominant is. Dat zijn moeder een Engelse was, vandaar zijn sexy accent. Hij heeft ook veel over mij geleerd.
Nu heb ik hem met me mee gesleurd om iets te kopen voor het verjaardagsfeest van Caroline dat morgen plaats zal vinden.
Het gordijn schuift opzij en Stephen komt binnen. Ik houd hem tegen.
"Uhum, waar denk je dat je binnen stapt, meneer?" Hij kijkt me lachend aan en geeft me het kleed.
"Ik wilde het proberen", zegt hij met een scheve lach.
"Wel, goed geprobeerd, maar u zult buiten moeten wachten." Ik haal mijn linkerschouder op.
Hij gaat naar buiten en ik trek mijn kleed aan. Ik maak snel van mijn lange haren een staart en kijk voor de laatste keer in de spiegel.
Het is een donkerpaarse, suède minikleed, dat mijn vormen goed aanneemt. Het heeft een grote open rug en van voor, boven mijn navel, heeft het een driehoekvormige opening.
Ik vind het prachtig.
Ik ga de paskamer uit en ontmoet de ogen van Stephen die tegen een muur aanleunt.
Hij begint direct met zijn hoofd te schudden.
"Hoezo!" roep ik mijn handen in de lucht gooiend. Wat is weer niet goed om het te kopen voor onze meneertje?
