"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Annebelle Minclaire, je gaat me nu vertellen wat er aan het gebeuren was tussen jou en Stephen", zegt Caroline met een dwingende stem.
"Niks", zeg ik simpelweg.
Ik was zijn spelletje met hem aan het spelen. Echter stel ik me wel de vraag: wat als Caroline niet binnenkwam? Wat zou er dan gebeurd zijn? Zouden we in het bed beland zijn?
"Niks?" zegt ze met een namaak stem van me. "Een stripdance geven is voor jou dus niks?"
"Ik gaf hem geen stripdance zoals jij het noemt. Het was gewoon... gewoon..." Zelf weet ik ook niet wat het was.
"Gewoon wat, Annebelle?" vraagt ze met haar handen haar heupen en een schuin hangend hoofd.
"Weet ik veel, Caro", zeg ik mijn handen in de lucht gooiend en sta vervolgens op om kleren te pakken.
"Zeg niet dat je van hem houdt."
Ik stop waar ik sta. Ik zie haar gezicht niet of ze het meent of niet, want mijn rug is naar haar toegedraaid. Wanneer ik haar aankijk, zie ik dat ze bloedserieus is.
"Excusez-moi?" zeg ik vragend en wenkbrauw ophalend.
"Denk je dat ik gevoelens voor hem heb? Sorry, maar hij is de enige die dat heeft, Caro." Ik heb nog nooit zo hard in mijn leven gezeverd.
Ik heb geen gevoelens, dat klopt. Maar hij ook niet, dat klopt ook. Maar nu beweer ik iets waarvan ik heel zeker ben dat het de omgekeerder is.
"Dat kan niet," zegt ze zelfverzekerd, "want mijn broer doet niet aan relaties en hij heeft ook geen gevoelens."
Dat heb ik gemerkt in deze korte tijd, denk ik.
"Wat jij zegt, Caroline."
"Kom een weddenschap houden", vertelt ze het me met een overtuigende stem.
"Waarom zou ik?" vraag ik wenkbrauw ophalend.
"Aha, ik wist dat je van Stephen hield, arme Belle", steekt ze haar tong naar me uit.
Ze irriteert me nu tot op elke bloedcel. Hoe kan ze dat beweren? Ik ken hem amper en met zijn karakter is het onmogelijk om gevoelens voor hem te krijgen.
Ik bal mijn handen tot vuisten en vraag ongeïnteresseerd: "Wat voor een weddenschap?"
"Als jij eerst mijn broer vertelt dat je van hem houdt, dan win ik en als hij dat eerst vertelt, dan win jij", zegt ze zo trots mogelijk.
Op zich lijkt het me leuk, want ik zou nooit van hem houden en het dus ook niet zeggen. Ik zie geen enkel last voor me en dus begin ik met haar in te stemmen.
"Wat is mijn beloning?" vraag ik nieuwsgierig.
"Dat kies jij, maar. Je mag alles kiezen als het gebeurt." Ik kijk haar aan en zie dat ze serieus is. Ik denk hier over na.
