Epiloog

313 7 24
                                    

"Papa!" hoor ik mijn vijfjarige dochter de trappen roepend afkomen

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

"Papa!" hoor ik mijn vijfjarige dochter de trappen roepend afkomen.

Ik loop naar haar toe en kijk haar aan. Haar donkerbruine lange haren doen me weer zoals altijd lachen.

"Ja, kleine engel?" vraag ik en kijk in de gang naar haar. Ze loopt met haar armen open naar me toe en knuffelt dan mijn benen.

Ik neem haar tussen mijn armen en neem haar geur op. De geur die ik altijd mijn drugs noemde. Ongelooflijk, dat ze dezelfde geur hebben.

"Paris is me aan het irriteren!" roept ze en zucht diep.

Ik zie Paris de trappen afkomen en hij lacht hardop.

"Niet waar!" roept Paris. 

"Jawel!" roept Bella en slaat met haar kleine hand op mijn schouder.

"Wat heeft hij gedaan?" vraag ik aan Bella.

"Hij heeft Ruben verteld dat hij niet met me mag spelen anders zou Paris hem slaan." Ik glimlach lichtjes.
"Nu speelt Ruben niet met me! Ik wil dat hij met me speelt!"

Ik laat Bella los en strijk over haar haren. Ik buk me tot hun lengte en geef een kus op haar voorhoofd en neem Paris' hand vast.

"Jij mag niemand slaan", zeg ik tegen hem.

Ik zie de verdrietige glimlach van Bella veranderen in een scheve glimlach.

"Als je iemand slaat," ga ik verder, "dan zul je straf krijgen."

Bella glimlacht en steekt haar tong uit naar haar tweelingbroer.

Paris knikt lichtjes en ik knijp zachtjes in zijn hand.

"Nu schoenen aan, want we gaan weg."

"Naar haar?" vraagt Bella half blij, half verdrietig.

Ik knik en zij gaat de gang af naar de deur toe waar de schoenen zijn.

Ik kijk naar Paris en lach naar hem. Ik sla hem zacht op zijn schouder en hij lacht terug.

"Goed gedaan", zeg ik en hef mijn hand op voor een high-five die ik terugkrijg. 
"Altijd je zusje beschermen van jongens."

"Tuurlijk, papa", zegt hij stil en ik verdwaal in zijn ogen.

De ogen die net dezelfde zijn zoals die van zijn moeder.
Hazelkleurig....
De lichtgroene kleur die ik altijd wilde eten.

De warme hazelkleurige waarvoor ik alles zou doen om het weer te zien.

Nu is voor mij, precies dezelfde ogen, alleen van een andere lichaam, van een andere persoon, van een andere ziel.

                                ••••••••••••••

"Mamie!" roept Bella en begint te lopen. Paris loopt ook achter haar en ik zie ze hun moeder knuffelen.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: May 19, 2022 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Badboys badgirl 1 en 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu