"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
We komen aan bij het hotel waar ze het feest geven. Ik stap de auto uit en ga naar de deur van Annebelle. Ik maak die open en strek mijn hand naar haar uit.
Tot mijn verbazing neemt ze het en staat dan op. Ik doe de deur dicht en we gaan richting de ingangsdeur waar paparazzi zijn.
"Gewoon glimlachen", fluister ik tegen Annebelle en we lopen de rode mat op.
Ik hoor aan alle kanten, heel veel vragen komen, die ik negeer.
"Wie is deze vrouw?"
"Meneer James wanneer wilt u trouwen?"
"Gaat u haar voorstellen, meneer James?"
Ik neem de hand van Annebelle steviger vast en trek haar mee naar binnen. Binnen geef ik mijn naam aan een bediende en we mogen verder het hotel binnen.
"Ik zie dat je beroemd bent", fluistert Annebelle van achter. Ik maak mijn hand los en leg die op haar onderrug. Ik leid haar zo naar Jos Kuijpers en negeer haar zin.
"Dag, Jos", begroet ik mijn oude bondgenoot en geef hem een hand. Hij groet me terug.
Terwijl hij mijn hand schudt, kijkt hij naar Annebelle.
"Wie mag deze prachtige vrouw zijn?"
Ik kijk naar Annebelle en twijfel wat te zeggen. Ik wil zo graag mijn vrouw zeggen, maar ik weet dat Annebelle daarvoor boos zal zijn, terwijl ik het een beetje goed aan het maken ben.
"Een vriendin van me", zeg ik. Annebelle kijkt vanuit haar ooghoeken naar me en bijt kort op haar onderlip.
"Goed dat je haar dan meegenomen hebt." Ik knik.
"Groot en mooi feest, meneer", zegt Annebelle beleefd. De man bedankt haar en excuseert zich om bij iemand anders te gaan staan.
We gaan samen met Annebelle bij een hoge bartafel staan en ik neem twee drinken uit de handen van de bediende.
Ik leg ze op de tafel en kijk Annebelle aan. Ze heeft een soort van boze gezicht, waarvan ik de reden niet weet.
Ik schuif dichtbij haar aan en breng mijn mond naar haar rechteroor.
"Drink je niet?" vraag ik fluisterend. Ze antwoordt niet en neemt haar glas.
Ze neemt twee, kleine slokken en zet het dan weer op de tafel.
Ik zie iemand zich bij ons toevoegen aan de tafel en merk dat het Paul is.
De zoon van de oude Jos, Paul Kuijpers.
"Goedendag", zegt hij en ik begroet hem terug.
Hij gooit zijn hoofd naar achter en beweegt zijn groene ogen over het lichaam van Annebelle en bij haar benen blijven ze extra langer staan.
Ik zei het toch! Haar diep ingesneden kleed gaat nog grote problemen veroorzaken.
Zoals het verlangen in me om Paul's ogen daaruit te halen en aan mijn honden te geven.
