"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik val langzaam in het water. Het is niet een afstand, waardoor ik verdronken zou geraken, maar omdat het onverwachts is, kan ik me niet voorbereiden. Hierdoor val ik dus verkeerd in het water.
Terwijl ik dieper in het water zak, probeer ik weer de wateroppervlakte te bereiken, maar het lukt niet. Ik slik veel water door, waardoor mijn droge keel brandt door de zoutige smaak.
Ik probeer te vechten tegen het water waarin ik verder inzak en geef bijna al mijn moed op. Ik zie het probleem niet om dood te gaan zelfs.
Opeens voel ik twee armen, die zich vastklemmen onderaan mijn oksels, me optillen naar de wateroppervlakte. Snel werk ik ook met mijn benen mee. Mijn ogen zijn al dicht vanaf mijn val en ik durf ze niet open te maken.
Wanneer ik eindelijk voel dat ik niet meer in het water ben, spuug ik al het water in mijn mond uit en adem diep in.
Een hoestbui is hetgeen wat het vervolgens overneemt. Ik hoest en hoest, bijna mijn keel leeg. Ik voel mijn rug zacht tegen de rots geduwd worden en een warme adem dichtbij mijn nek.
"Rustig, adem in adem uit", hoor ik instructies.
Ik doe mijn ogen open en ze ontmoeten die van Stephen. Zijn haren zijn nat en er zijn een paar gekrulde plukjes op zijn voorhoofd gevallen. Ze zijn zo aantrekkelijk dat elk meisje ze wel wil aanraken.
Ik zie ook zijn blote borstkas en zijn tatoeages trekken mijn aandacht. Ik begin ze rustig te bestuderen. Er zijn er zoveel, dat het op een kunstwerk lijkt. Ik ben benieuwd wat de betekenis van elke tatoeage is.
Ik zie ook zijn tepelpiercing en ik slik moeilijk. Ik krijg het verlangen om het tussen mijn mond te nemen, om er zachtjes in te bijten, net zoals gisterennacht.
"Ben je klaar met me op te eten met je ogen?" Ik voel zijn warme adem mijn koude gezicht strijken en alles valt op zijn plaats. Het was de stem van Stephen, die ik hoorde voordat ik viel.
Ik duw woedend Stephen met al mijn kracht. Hij gaat naar achter, maar we zijn nog altijd dicht bij elkaar
Ik kijk hem kwaad aan en sla hem recht in zijn gezicht. Zijn hoofd gaat een beetje naar links en hij klemt zijn kaken op elkaar. Maar wanneer hij me aankijkt, verandert zijn uitdrukking.
Zijn ogen blijven hongerig hangen bij mijn borsten waarna ik kijk wat er te kijken is en ik zie dat mijn tepels doorschijnen door mijn witte bikini.
Caroline! Vieze trut! Ze wist het hoogstwaarschijnlijk!
Stephen kijkt er nog altijd naar, terwijl hij zijn lippiercing tussen zijn tanden neemt.
Ik probeer niet onder zijn gestaar te branden en vraag: "Waarom deed je dat?"
Dat ik woedend ben, is te horen aan mijn stem. Hij kan me haten, maar mij van de rotsen afduwen, is echt te ver.
Hij kijkt me op een manier aan alsof hij een leeuw, die zijn prooitje heeft gevonden, is en ik het prooitje ben.
