"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik sluit de deur van Annebelle en ga met grote passen naar mijn kantoor.
Ik ga de trappen af en begin de knopen aan mijn pols open te doen. Ik trek ze op tot aan mijn ellebogen en maak ook het knoopje bij mijn nek open.
Ik ga het kantoor binnen en zie de bewaker opstaan van de leren zetel. Hij kijkt me niet aan en blijft met zijn hoofd voorover gebogen met zijn handen gekruist voor hem.
"Rodriguez", zeg ik zijn naam en ga voor hem staan. Hij heft zijn hoofd en kijkt me bang aan.
"Wat was je aan het denken, jongen?" vraag ik en neem zijn kin tussen mijn handen. Ik knijp erin en hij sluit zijn ogen.
Het irriteert me dat hij niet antwoordt.
"Ga je nog praten of moet ik je tong eraf snijden?" Hij doet zijn ogen open en wilt praten, maar het lukt hem niet omdat ik zijn kin vastheb.
Ik laat zijn kin los en hij beweegt zijn onderkaak van links naar rechts.
"Als je niet praat," bedreig ik hem, "zal ik eerst je kaak eraf slaan."
Hij likt zijn lippen en doet zijn mond open waarna hij het weer sluit.
Ik rol mijn ogen en hij irriteert me en wanneer ik geïrriteerd word, word ik ook boos en wanneer ik boos ben, doe ik soms dingen die ik niet wil.
"Waarom sloeg je haar?"
"Ik-ik", stamelt hij.
"Durf niet nog een keer te stamelen of te stotteren, want je irriteert me al genoeg."
Hij knikt bang en kijkt weer naar beneden. Ik neem zijn kin vast en breng het tot mijn hoofd, hem dwingend me aan te kijken.
"Praat verder!" roep ik, waardoor hij schrikt.
Is hij zo een bange? En ik vertrouw mijn huis ook nog aan hem toe!
"Ze beet me paar keer en ik werd geïrriteerd, dus ik..." hij maakt zijn zin niet af.
"Dus jij dacht dat je haar moest slaan?" vraag ik en neem een stap naar hem toe, zodat onze neuzen elkaar bijna aanraken.
Hij knikt heel kort.
"Dus ik moet jou ook slaan, want ik ben nu heel erg geïrriteerd." Hij zwijgt en vindt de woorden niet om te zeggen.
"Je zou dus elke vrouw slaan?" Ik neem een stap naar achter. "Elke vrouw die jou irriteert?"
Hij zwijgt en dat is genoeg voor me om te weten wat het antwoord is.
"Wist je niet dat ik van haar houd? Heb ik dat niet gezegd?" Hij kijkt naar me en begint aandachtig te luisteren.
"Had ik niet iedereen in dit huis verteld, dat Annebelle blij moest zijn, dat als ze door iemand of iets verdrietig zou zijn dat diegene met mij zou te maken hebben?"
