"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik sta langzaam op van het bed en probeer Annebelle niet wakker te maken. Ik doe mijn boxer aan, want ik deed het niet telkens en telkens opnieuw aan.
Mijn engel is zo vaak wakker geworden omdat ze naar me verlangde dat ik de tel kwijt ben. Maar het was het waard na al die maanden dat we niks hadden gedaan.
Ik trek ook mijn short aan en maak mijn weg naar de keuken.
Ik trek de gordijnen open en laat de zonnestralen tegen mijn blote borstkas stralen.
Ik ga naar de koelkast en open die om mijn ingrediënten te pakken voor het ontbijt dat ik klaar zal maken voor Annebelle.
Ik begin de gerechten één per één te maken. Ik ben van plan om eiren te maken en mijn speciale sandwichen.
Als laatst vul ik nog een glas melk voor haar en zet dan alles op een plateau. Ik ga samen met het plateau de keuken uit, maar de rozen die in een vaas zijn, houden me tegen.
Ik ga naar de keukentafel en leg het plateau daarop. Ik neem een roos en stop die horizontaal in mijn mond met de stengel.
Ik neem weer het plateau en loop naar de trappen. Ik ga ze voorzichtig op en ga dan naar mijn kamer.
Ik open de deur voorzichtig met mijn linkerelleboog, maar de deur glijdt onder mijn elleboog en botst dan tegen de muur waardoor er een grote klap te horen is.
Ik ga de kamer binnen en bijt op mijn onderlip wanneer ik Annebelle wakker zie zitten op het bed.
Ze wrijft over haar ogen en zucht dan.
"Stephen!" roept ze en haalt haar handen van haar ogen.
Haar ogen ontmoeten de mijne en haar handen vallen langs haar zij.
Ze ziet het plateau in mijn handen. Ze wilt net iets zeggen, maar slikt het weg.
"Goedemorgen", zegt ze verbaasd.
Ik kan niet antwoorden en haar ogen dwalen af naar mijn mond met de roos.
Ik leg het plateau op het nachtkastje en gooi de deken ergens op de grond zodat er op het bed plaats is.
Ik zie Annebelle haar armen om haar naakte lichaam slaan, maar ik haal ze weer terug los. Ik pak de roos van mijn mond en geef die aan haar.
Ik houd het net voor haar neus en ze giechelt. Ik strijk met de roos over haar wang en ze lacht hardop.
Het klinkt zo mooi, net zoals een melodie.
"Goedemorgen, Bellatje." Ze neemt voorzichtig de roos van me over en ruikt erin.
Ik neem dat als goede moment en begin haar in haar nek te kussen. Zacht kreunt ze en dat geeft me moed om in haar huid te zuigen. Zo mijn stempel erop te zetten.
Wanneer ze met de onderkant van de stengel in mijn naakte schouder prik, ga ik achteruit.
Ze glimlacht breed. God, wat staat haar dat toch goed. Haar wangen die schreeuwen om erin gebeten te worden en haar lippen die schreeuwen om eraan gezogen te worden, zien er prachtig uit.
