"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zes weken later
"Weer positief", zucht ik.
Caroline glimlacht heel blij en kijkt me aan.
"Dat is de vijfde die je gemaakt hebt en net zoals de andere krijgen we hetzelfde resultaat."
Het zijn zes weken later na onze nacht met Stephen. Ik gaf soms over en voelde me niet goed, waardoor Caroline me een zwangerschapstest dwong te doen.
Nu sta ik hier met vijf testen die allemaal hetzelfde zeggen: positief.
"Waarom ben je niet blij dat je zwanger bent of sterker nog waarom wil je het niet accepteren?" Ik luister naar haar vraag en ga op de zetel langs haar zitten.
Ik haal mijn schouders op.
"Omdat ik bang ben dat Stephen het niet wilt."
Ze staat op van de zetel en kijkt me met een grote mond aan.
"Ben je gek, Annebelle!" schreeuwt ze een beetje. "Stephen is dol op kinderen. Heb je hem nooit naar Marseille zien kijken?"
Jawel, heel mooi zelfs. Net als een echte vader. Mijn hart smolt toen ik dat zag.
"Maar dat is anders, Caroline", zucht ik. "Nu is het zijn eigen kind."
"Awel, dat is toch veel beter?" Ze komt langs me staan en neemt mijn hand in haar handen. "Kijk het is het beste ding dat je hem kan geven."
Ik schud mijn hoofd.
"Stel dat hij het toch niet accepteert?"
Ze kijkt me kwaad aan en zegt: "Ik kan het niet stellen, want dat zal hij niet doen."
"Maar stel je-"
Maar ze kapt me af: "Ik ken mijn broer, Annebelle. Stephen gaat zo blij zijn."
Ik zwijg en luister naar haar overtuigende woorden.
"Hij heeft in de zes weken die je hier hebt doorgebracht meer gelachen dan in die vijf jaren."
Dat is wel waar. Stephen was altijd aan het lachen. Hij ging wel iedere dag op werk, waardoor ik hier alleen bleef, maar lachen deed hij altijd.
"Hoeveel dagen geleden hebben jullie seks gehad?" vraagt ze en ik knabbel op mijn onderlip door schaamte.
We hebben het wel elke dag gedaan. Soms was het zelfs dat we het 's morgens voor zijn werk en 's avonds na zijn werk deden.
We kunnen gewoon niet van elkaar afblijven.
"Ik weet niet echt een exacte datum", lieg ik. "Waarom?"
"Omdat, Annebelle, dan konden we raden hoe oud het kindje al was."
"Ahh, zo bedoel je." Ik sla mijn ogen neer en voel mijn wangen rood worden.
