"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik stap het huis binnen en gooi mijn sleutels op de grond waardoor de stilte in de gang verbroken wordt.
Ik vervloek mezelf omdat Annebelle waarschijnlijk aan het slapen is en ik haar misschien wakker gemaakt heb.
Ik trek mijn jas uit en gooi die ergens bij de kapstok.
De trappen ga ik twee per twee op en voel mijn broek zich spannen door mijn grote stappen.
Waneer ik eindelijk mijn slaapkamer bereik, doe ik de deur langzaam open en ga de kamer binnen.
Tot mijn verbazing ligt Annebelle niet op mijn bed. Ik kijk mijn kamer heel goed rond en merk dat Annebelle er helemaal niet is.
Gepanikeerd kijk ik hoelaat het is op mijn horloge en zie dat het al middernacht is.
Met grote stappen ga ik de kamer weer uit en ga naar de logeerkamer waar ze vroeger sliep.
Ik trek de deur met een ruk open en ga de kamer binnen.
Mijn longen blazen mijn adem uit via mijn mond van opluchting.
Net als een engel ligt ze op het bed met de witte lakens. Ze heeft haar knieën opgetrokken en haar handen liggen onder haar rechterwang.
Zou het een zonde zijn om haar op te eten? Waarom maakt liefde blind?
Ik voel me net als een puber die voor het eerst verliefd geworden is.
Ik ga langzaam naar haar toe en schuif een lichtbruine babyhaartje achter haar oor. Ik buig me over haar heen en neem haar geur op. Ik probeer het zo lang mogelijk in mijn longen vast te houden om ervan te genieten.
Drugs...
Ik neem haar lichaam in mijn handen en voel haar gevoelige huid waardoor mijn handen beginnen te branden.
Ik ga langzaam de kamer uit met haar tussen mijn armen en ga naar onze kamer. Ik voel dat ze paar kilo's bijgekomen is en dat maakt me blij.
Met een glimlach die zich op mijn gezicht bevindt, ga ik mijn kamer binnen. Haar zachte lichaam wordt een één met het zachte matras en ze beweegt kort haar lippen.
Ik doe mijn schoenen uit en kijk hoe ze ligt. Combinatie van haar witte nachtjurkje en mijn zwarte lakens zijn perfect. Dit is hoe mijn hart eruit ziet.
Een zwarte hart met één witte plaats erin.
Ik trek mijn witte hemd uit waarna ook mijn broek.
Langzaam kruip ik ook het bed in en leg mijn hand op de buik van Annabelle. Ik strijk er langzaam over en sluit mijn ogen.
Dat ze daar onze toekomstige kinderen heeft, doet me krijgen van kippenvel.
Ik plant mijn lippen op haar buik en fluister: "Niet stout zijn en slapen, kleine engelen."
