"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?"
Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden.
De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Weer in depressie? Weer in pijn?" Ik kijk de barman aan en knik op zijn vragen.
Ik neem een goede trek van mijn wiet en blaas het recht in het gezicht van de barman. Hij schudt zijn hoofd en geeft me mijn drinken.
Ik houd mijn sigaar tussen mijn wijs-en middelvinger en drink dan mijn drinken op.
Wodka: zwaar en goed. Het doet mijn keel kort branden, maar wanneer ik weer een trek neem van mijn sigaar, wordt de pijn een beetje verdoofd.
Ik geef mijn glas aan de barman en hij vult het weer helemaal in.
"Wie moet ik vandaag bellen om je te komen halen?" vraagt hij schreeuwend vanwege de hard staande muziek.
Hij geeft me mijn drinken en ik neem nog een paar trekken van mijn sigaar, waarna ik het uitdoof.
Ik blaas de rook helemaal uit en voel mijn hoofd een klein beetje lichtjes worden.
Ik glimlach verleidelijk naar de barman en neem dan mijn glas. Ik breng het naar mijn lippen en drink het weer helemaal op in paar slokken.
De barman is met een andere klant bezig en ik draai rondjes met mijn beker. Ik voel hoe mijn lichaam op de vloeistof en mijn sigaar reageert en ik glimlach.
De barman komt terug naar mij en neemt weer mijn beker om het te vullen.
"Sterker", zeg ik met een knipoog en hij weet meer dan genoeg. Hij knikt en vult mijn glas.
"Ga je mijn vraag niet beantwoorden?" vraagt hij luid, terwijl hij mij mijn glas teruggeeft.
Ik neem een slok en voel hoe het mijn keel doet branden.
Ik beweeg mijn lichte hoofd op het ritme van de muziek en begin dan luid te praten: "Je hoeft niemand te bellen, want ik ga vandaag met iemand mee."
Ik werp weer mijn drinken achterover in mijn keel en schud mijn hoofd, omdat het mijn keel doet branden, maar het gevoel dat ik in mijn lichaam krijg, is geweldig!
"Jij bent nu zeker in diepe pijn, want laatste keer dat je met iemand mee was gegaan, was twee jaar geleden of zo. Al de andere keren belde ik naar die ene Roy en die kwam je halen."
Ik versta hem moeilijk; niet omdat er luide muziek is, maar omdat mijn hersenen nu moeilijk kunnen redeneren.
Ik geef hem mijn glas en hij kijkt me aan. Hij schudt zijn hoofd.
Met een boze blik kijk ik hem aan: "Begin het te vullen, barman! Doe je werk."
Ik begin te lachen. Ik moet boos zijn, maar begin toch te lachen.
Ja! Ik ben zeker dronken.
Hij zucht diep en vult mijn glas. Ik gooi mijn armen in de lucht en begin te bewegen op de barkruk.
