Chapter(6) - ဖြူကောင်လေး

10.2K 1.6K 22
                                    

Unicode

အခန်း(၆) - ဖြူကောင်လေး

လူတစ်ယောက်ကတောင်ပေါ်ကနေလေလိုအလျင်နဲ့ဆင်းလာပြီးအပေါ်ယံမှာတော့အေးဆေးတည်ငြိမ်နေပေမယ့်စိတ်ထဲမှာတော့ထိတ်လန့်ပြီးစိုးရိမ်နေသည်။

ထိုလူကအတိအကျကိုရှန်ကျစ်ရှန်းပဲ

မကြာသေးခင်ကမှတောင်ပေါ်ကဆင်းလာတဲ့သူတစ်ယောက်ကိုမတ်ဆောက်တဲ့တောင်ပေါ်တက်လိုက်ဆင်းလိုက်ထပ်တလဲလဲလုပ်ခိုင်းခြင်းကရိုးရှင်းလှတဲ့အများပြည်သူအပြစ်ပေးခြင်းပဲ။

သူကသူ့မျက်လုံးကိုပြူးကျယ်အောင်ဖွင့်ထားပြီးသူ့လက်မောင်းကြားထဲကပေါ့ပါးလှတဲ့ဝါးချောင်းလေးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပွေ့ထားကာကျဉ်းမြောင်းလှတဲ့လမ်းမှနေ၍အလျင်အမြန်ဆင်းနေသည်။

သူ့နောက်ကလိုက်လာတဲ့အကြီးအကဲနှစ်ယောက်ကတော့ကျေနပ်နေတဲ့အမူအယာတွေနဲ့ကြည့်နေကြသည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်အဲ့ဒီလူကသူတို့တပည့်မှမဟုတ်တာ..သူတို့ကဒီအတိုင်းအပျော်လိုက်လာယုံသက်သက်ပဲ

"ရှန်လေးရဲ့ကိုယ်ခံအားကအတော်လေးကောင်းသားပဲ...လူတစ်ယောက်ကိုပွေ့ထားရတာတောင်လမ်းလျှောက်တာအရမ်းမြန်နေတုန်းပဲ"

"လူငယ်တွေကအမြဲတမ်းအားအင်ပြည့်ဝနေတာပဲလေ"

ထိုအကြီးအကဲနှစ်ယောက်လုံးကယခင်ဂိုဏ်းချုပ်ဟောင်းကိုအလုပ်အကြွေးပြုခဲ့ကြပြီးရှန်ကျစ်ရှန်းရဲ့ဆရာဦးလေးများဖြစ်ကြသည်။သူတို့ကရှန်ကျစ်ရှန်းအရွယ်ရောက်လာသည်ကိုကြည့်ခဲ့ကြရတဲ့သူများဟုပင်ပြောလို့ရတာကြောင့်သူ့ကိုပေါ့ပေါ့ပါးပါးခေါ်ဆိုသမုတ်နိုင်ကြခြင်းဖြစ်၏။

ရှန်ကျစ်ရှန်းသည်မူလကတော့သူတို့နဲ့အရမ်းရင်းနှီးသည်။သို့သော်လည်းသူနှလုံးရောဂါရပြီးနောက်မှာသူ့မာနထောင်လွှားမှုကကောင်းကင်ဘုံလောက်မြင့်လာတာကြောင့်သူတို့နဲ့တစ်ဖြေးဖြေးဝေးကွာသွားရသည်။သူတို့တွေသူ့ကိုမြင်တဲ့အချိန်တိုင်းကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့သာသက်ပြင်းချခဲ့ကြရသည်။

"ဒီနေ့ရှန်လေးကအရင်တုန်းကနဲ့နည်းနည်ပြန်တူလာသလိုပဲ..သူ့တပည့်ပေါ်လည်းသဘောထားပြောင်းလဲသွားပုံရတယ်"

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Where stories live. Discover now