Chapter(31) - အားလျှန်

6.8K 1.3K 60
                                    

Unicode

အခန်း(၃၁) - အားလျှန်

မှုန်မှိုင်းမှိုင်း ဖယောင်းတိုင် မီးရောင်အောက်တွင် ပုံသဏ္ဍာန် လေးခုသာ ပေါ်နေသည်။

ထိုလူရဲ့ မေးခွန်းကို ဘယ်သူမှ ပြန်မဖြေတာကြောင့် တိတ်ဆိတ်မှုကသာ သူတို့အနားမှာ ပြည့်နှက်နေ၏။ လူငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာက တောင့်တင်းလာသည်။ သူကအဝတ်စုတ်ကို ပစ်ချလိုက်ပြီး ထိုလူများအား ကန်ထုတ်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။

သို့သော် သူက ထိုလူဆီကနေ တားဆီးခံလိုက်ရလေသည်။

"အကိုကြီးချောင်?" လူငယ်လေးက ချီတုံချတုံနဲ့ ပြောသည်။

"သူတို့က အကို့ကို လိမ်နေကြတာ, ကျွန်တော် သူတို့ကို ကန်ထုတ်လိုက်ရမလား?"

ထိုလူက ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ခေါင်းကိုခါယမ်းပြသည်။ ဖယောင်းတိုင်ရဲ့ မီးအလင်းရောင် အောက်မှာ သူ့မျက်နှာပေါ်မှ နက်ရှိုင်းလှတဲ့ ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပုံပေါ်နေသည်။ ခြေလှမ်းအနည်းယ်လောက် နောက်ဆုတ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ သူ့ခြေထောက် တစ်ချောင်းက ခုံကိုတိုက်ရိုက်ဖြတ်ကျော်သွားပြီး ခဏလောက် အငွေ့ကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီးနောက် အစိုင်အခဲပုံပြန်ပေါ်လာသည်။

လူတိုင်းထိုအရာကို မြင်လိုက်ရသည်။ လူငယ်လေးရဲ့ မျက်စံများက ကျယ်လောင်သွားပြီး သူ့အသံကစူးရှနေသည်။

"အကိုကြီးချောင်!"

အကိုကြီးချောင်သည်လည်း တစ်စုံတစ်ရာကို ခံစားလိုက်ရပုံဖြင့် အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ကျယ်လောင်စွာ အသက်ရှုထုတ်ကာ မေးလာလေသည်။

"ငါကသေသွားပြီလား?"

"ခင်ဗျားက သေပြီးသွားပြီ" ရှန်ကျစ်ရှန်းက သူ့ဝတ်ရုံစအား အနည်းငယ် မလိုက်ပြီး သစ်သားထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် စကားဆက်၏။

"ခင်ဗျားသေပြီးနောက်မှာ ပြန်လည် မွေးဖွားဖို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့လို့ တစ္စေတစ်ကောင် ဖြစ်လာရတာ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ဝိညာဉ်က မကြာခင် ပြန့်ကျဲတော့မယ်"

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Where stories live. Discover now