Chapter(30) - စားဖိုဆောင်တစ္စေ

7K 1.3K 91
                                    

Unicode

အခန်း(၃၀) - စားဖိုဆောင်တစ္စေ

အဲ့ဒီနေ့က တည်းခိုခန်းမှာ ရန်ကျင်းက နောက်ကျမှ ရောက်သွားတာကြောင့် ဇာတ်လမ်းပြောသူ ဘာပြောမှန်း မကြားလိုက်ရပေ။ ထိုအချိန်မှာ ရှန်ကျစ်ရှန်းကို သတိထားလိုက်မိပြီး တစ်ခြားအရာများဆီ အာရုံ သိပ်မစိုက်မိဘူးဖြစ်သွားသည်။

အဲ့ဒါက ဆရာနဲ့သူ့အကြောင်းဆိုတာကိုသာ နားစွန်နားဖျား ကြားခဲ့တာ။

ရန်ကျင်းသည် ခေါင်းကိုစောင်းလိုက်ပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတာကြောင့် မျက်တောင်ရှည်ကြီးများက ပါးပြင်ပေါ်မှာ အရိပ်ဖျော့ဖျော့လေး ကျဆင်းနေသည့် ရှန်ကျစ်ရှန်းအား တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။

သူကခဏလောက် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီးမှ, နောက်ဆုံးတော့ စာအုပ်အား ညင်သာစွာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့လေသည်။

ဆရာနဲ့သူ့အကြောင်းကို ဘာတွေများ ရေးထားတာဖြစ်မလဲ?

မူလက ဘာစာအုပ်လဲဆိုတာ သိရန် ကြုံရာစာမျက်နှာ နှစ်မျက်နှာလောက်သာ ဖွင့်ကြည့်ချင်တဲ့ ရန်ကျင်းသည် စာမျက်နှာအနည်းငယ် လှန်ပြီးနောက်မှာ ဆက်ပြီးဖတ်နေမိတော့သည်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့, သူလက်ရှိ ခံစားနေရတဲ့ အရာအားလုံးကို ဒီထဲမှာရေးထားတယ်....

ဒါပေမဲ့, အဲ့ဒါက အရမ်း....

ရန်ကျင်းသည် သူ့ခံစားချက်ကို ဖော်ပြနိုင်ဖို့ သင့်တော်တဲ့ စကားလုံးအတိအကျတောင် ရှာမတွေ့နိုင်တော့။ သူ့မျက်နှာပေါ်က အမူအယာက သူ့အတွင်းစိတ်ထဲက ရှုပ်ထွေးမှုများကို ပဲ့တင်ထပ်နေစေသည်။ သူက အိပ်ပျော်နေသော ရှန်ကျစ်ရှန်းအား ကြောင်ငေးပြီး ကြည့်မိလေသည်။

သူတို့တွေ ဒီခရီးစဉ်တစ်လျှောက်လုံး လမ်းခွဲပြီး မသွားဘူးသေးဘူး။ ဆရာက ဒီစာအုပ်ကို စာအုပ်ဆိုင်သွားတုန်းက ဝယ်ခဲ့တာပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့, ဆရာသူ့ကို အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ဆိုးသွမ်းတဲ့ သူဌေးနဲ့ တွေ့ခဲ့လို့ ဘာမှမဝယ်ခဲ့ဘူးလို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောခဲ့ပါတယ် 

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Where stories live. Discover now