Chapter(40-2) - ယွီယွီ

5.5K 1.1K 25
                                    

Unicode

အခန်း(၄၀-၂) - ယွီယွီ

ဒီလို ဆိတ်ငြိမ်ပြီး ရိုးရှင်းတဲ့ဘဝက နှစ်အတော်ကြာအောင် ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။ ထိုအချိန်အတောအတွင်းမှာ ခြေသလုံးအိမ်တိုင် ငါးပြာလေးက ထိုနေရာမှာ အခြေချနေမိသည်။ နေ့တိုင်း နေရောင်အောက်မှာ အရူးလေးကြောင့် နိုးလာရပြီး အရူးလေးကစားပြတဲ့ တူတူပုန်းတမ်းကို ကြည့်ရတာက ထုံးစံဖြစ်လာသည်။ ပြီးရင်တော့သူက ကလေးလေးအား ရေကစားဖို့အတွက် ပင်လယ်ကြမ်းခြေဆီ ခေါ်ဆောင်သွားလိမ့်မည်။

တစ်နေ့မှာတော့ ငါးပြာလေးက ရုတ်တရက် နေ့လည်ခင်းရောက်မှ ပြင်းထန်လှတဲ့ နေပူချိန်ကြောင့် နိုးလာခဲ့ရပြီး ဒီမနက် ထိုကောင်လေး မရောက်လာဘူး ဆိုတာကို ရုတ်တရက် တွေ့ရှိသွားသည်။

ဘာများဖြစ်နေလို့လဲ?

အကြိမ်အနည်းငယ်မျှ သံသယဖြင့် ခုန်လိုက်ပြီးနောက်မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်က သဲများအား တက်လာတဲ့ ရေနဲ့ဆေးကြောရန် သွားလိုက်သည်။ ဆေးကြောနေရင်း သိပ်မဝေးတဲ့နေရာမှ ကလေးများသည် အရူးလေးအကြောင်း ဆွေးနွေးနေကြသည်ကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"မင်းသိပြီးပြီလား, အဲ့ဒိအရူးက သေလုမျောပါး ဖြစ်နေပြီတဲ့...."

"ငါ့အမေပြောတာတော့ ဒီနေ့ကို မကျော်နိုင်ဘူးဆိုပဲ, မနေ့ညက တစ်ညလုံး အဖျားတတ်နေတာလေ!"

"အမှန်ပဲ, ကြည့်ရတာ ငါတို့ မကြာခင် သူ့ကမာခွံတွေ ရလိမ့်မယ်, အဲ့ဒီလောက်လှတဲ့ ကမာခွံတွေကို သူဘယ်ကရလဲ လဲ ဘယ်သူသိမှာလဲ, ငါဆို မနာလိုလွန်းလို့ သေတော့မယ်!"

အပြာရောင်ငါးလေးက အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။ သူက ရေထဲကနေ ခုန်တက်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ခန္တာကိုယ်အား အလျင်အမြန် ဖုန်းကွယ်ကာ ကလေးရဲ့ အိမ်ဆီအမြန်အဆန်သွားလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း သူမသွားခင်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးကြီး တစ်ခုခေါ်ပြီး ထိုကလေးတွေကို ရေနဲ့ ပက်ခဲ့ဖို့လည်း မမေ့ပေ။

နေ့ခင်းအချိန်ဖြစ်နေတာတောင် ဖျားနေတဲ့ ကလေးဘေးမှာ ဘယ်သူမှ ရှိမနေ။ သူ့ညီအစ်ကို မောင်နှမများက သူတို့နဲ့ ရွယ်တူများဖြင့် ကစားရန် ထွက်ခွာသွားကြသည်။ အဖေဖြစ်သူက ငါးဖမ်းထွက်သွားပြီး အမေဖြစ်သူကတော့ တစ်ခြားအမျိုးသမီးတွေနဲ့ စကားစမည်ပြောဖို့ ထွက်သွားသည်လေ။

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Where stories live. Discover now