Chapter(53-1) - မျက်နှာမရှိ

4.1K 822 11
                                    

Unicode

အခန်း(၅၃-၁) - မျက်နှာမရှိ

ထိုဖက်တီးလေးက ယွီယွမ်နဲ့ မြို့ထဲမှာ ရှိနေသင့်သည့် အားလင်ဖြစ်သည်။

လင်းချင်က အလန့်တကြား ထအော်မိသည်။

"ဂျူနီယာညီလေး အားလင်!"

အားလင်က နာမည်ခေါ်ခံလိုက်ရသော်လည်း ပြန်လှည့်မကြည့်။ သူက ဟိုးတုန်းကတည်းက ပြောချင်နေခဲ့သည့် စကားများကိုသာ ဆက်ပြောနေခဲ့သည်။ တောင့်တင်းနေသည့် အခြေအနေကြောင့် သူ့ကိုကြည့်ရတာ တုန်ယင်နေသော်လည်း သူပြောတဲ့ စကားများကတော့ အတော်လေး ရှင်းလင်းနေဆဲသာ။

သူသည် မကြာသေးမီရက်များအတွင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာအားလုံးကို ပြောဆိုခဲ့ပြီး ရန်ကျင်းနဲ့ ပတ်သတ်သည့်ကိစ္စကို လက်လွှဲယူပေးရန် တောင်းဆိုခြင်းပင်။ နောက်ဆုံးတော့ တုန်ယင်နေသည့်အသံဖြင့်

"ဒီဂျူနီယာက အာရုံမစိုက်လိုက်မိတာကြောင့် ဘေးအန္တာရယ် ကြီးကြီးမားမား ဖြစ်သွားစေခဲ့မိပါတယ်, ကျွန်တော့်ရဲ့ စီနီယာအကိုတွေရဲ့ အပြစ်တင်မှုနဲ့ ပတ်သတ်လို့လည်းကျွန်တော့်မှာ ပြောစရာမရှိပါဘူး, ကျွန်တော်က စိတ်ဝိညာဉ်သခင်ဆီကနေ ညွှန်ပြချက် တစ်ခုနှစ်ခုလောက် ရရှိနိုင်ဖို့ပဲ စိတ်ရင်းနဲ့ တောင်းဆိုချင်မိယုံပါ, အကယ်၍ စီနီယာအကိုကြီးကျောင်းရဲ့ အခြေအနေနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ ကျွန်တော့နာမည်ကို ရှင်းလင်းဖို့ နည်းလမ်းသာ ရှိမယ်ဆိုရင် နောင်တမရှိပဲ သေနိုင်ပါတယ်" 

အားလင်က ပြောနေရင်းဖြင့် သူ့လေသံက ညည်းတွားနေပုံပေါ်သော်လည်း အနည်းငယ်တော့ သတ္တိရှိနေခဲ့သည်ပင်။ သူ့စကားများကို နားထောင်ရင်းဖြင့် လင်းချင်သည် ဝမ်းမနည်းမိပဲ မနေနိုင်တော့။ သူက စကားဝင်ပြောသည်။

"ဂျူနီယာညီလေး အားလင်, ငါတို့မင်းကို အပြစ်မတင်ပါဘူး...."

အားလင်က သူ့ကို ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ သူ့နှလုံးသားက မြောက်မြားစွာ ခံစားခဲ့ရသည်။ သူက သိသိသာသာကို ပိန်ကျသွားတဲ့အပြင် သူ့ပါးပြင်များသည်လည်း ချောင်ကျနေသည်။ သူက အထီးကျန်ဆန်နေသည့် အမူအယာဖြင့်သာ စကားပြန်ပြောသည်။

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora