The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 4|

Yen Pov.

KINABUKASAN ay maaga akong pumasok para 'di makasalubong ang dalawa. Siguro maaring umiwas at lumayo na ako kahit subrang napakasakit para sa 'kin.

She's my love but I doesn't have her because she does have with her guy. I couldn't have her so I doesn't want to worried my family again.

Wala naman sigurong masama kung ano mismo ang lalayo baka sakaling mawala na ang nararamdaman ko paunti-unti. I love my feelings towards into her but I couldn't hold it anymore like I hold tightly before.

Nanliit ang mata ko nang makita si Bunso na hinaharangan nang mga kalakihan.

“Bunso!” malakas kung sigaw at mabilis na tumakbo sa kanyang kinaroroonan.

“Anong ginagawa n'yo sa kapatid ko?!” sigaw kung tanong sa kaharap kung kalakihan nang makapunta ako sa kanilang kinaroroonan.

Ngumiti nang nakakakilabot ang nasa gitna sa lima sila. Nakaramdam ako nang kakaiba sa paraan nang pagngiti nila.

“Wala, kinakausap lang s'ya namin e.” nakangising tungon nito sa akin at nakatingin nang malagkit sa aking kapatid.

“Go away from her.” pagbabanta kung sabi. Ayaw na ayaw kung ginaganito ang kapatid ko. Yes, I admitted that she's very perfect for any aspect na lagi s'yang nababastos kaya nagagalit ako kapag binabastos ang kapatid ko.

I don't want to lose another sibling again, not again.

“Wow, ang tapang sa pagkakaalam ko, ikaw ang walang kwenta at silbing kapatid na mahina.” natatawang sabi nasa gitna ulit kaya nagtawanan ang mga kasama nito.

They insulting me but I doesn't care as long they don't ever touch my sister.

“Umalis na kayo!” galit kung sigaw at nagbabantang bigkas subalit 'di sila nagpatinag saka tinawanan lang ako.

“Do you heard him, go away or else I'll kill your useless life.” nanlambot ang tuhod ko nang madinig ang singit na sinabi ni Bunso sa aking likuran. Subrang lamig na halos lalamigin ka sa takot.

Nakita ko ang pagdaan nang matinding takot sa kanilang mata. Nanginginig din ang kanilang tuhod.

“U-Umalis na tayo..” kabadong aya nang lalaki sa gitna sa kanyang mga kasamahan.

Hindi sila makatingin sa likuran ko at bahagyang tumango-tango biglang sang-ayon sa sinabi nang lalaki. Mabilis na umalis sila na halos takbuhin ang daan papalayo sa amin.

Nakahinga ako nang maluwag at bumaling nang tingin kay Bunso nasa aking likuran.

“Ano ayos kalang? May masakit? Nasaan? Nagsabi ka?” nagaalalang sunod na sunod kung tanong at pinasadahan s'ya nang tingin mula ulo hanggang paa.

“I'm fine.” nag-angat ako nang tingin sa mukha nito sa kanya sinabi at napahawak nalang bigla sa aking dibdib nang malamang maayos ang kalagayan n'ya.

“Bunso naman, magsabi ka kung binabastos ka nang mga lalaking 'yun ha.” nagaalalang bilin ko sa kanya. Subrang takot talaga ako na pati s'ya mawala sa amin.

“You're over reaction. I can beat them.” kaswal nitong tungon sa akin namay hawak na mga libro sa kanyang braso.

Napanguso naman ako, “Oo, alam ko 'yun piro magsabi ka sa akin nakakatanda mo akong kapatid.” pagmamaktol ko sa kanya.

I know that she could manage herself but I couldn't help but to worry.

“Ok.” nagulat ako sa naging sagot nito. 'Di naman s'ya kasi nagsasabi nang 'ok', tumatango lang s'ya.