The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 32|

Yen Pov.

I REALLY irritating because of her. Matapos na sinabi nito, kinulong ko ang sarili ko sa kwarto. I locked all of the window and door. Hindi ako makatulog dahil sa pangamba. Then now, she's just laughing at me. She just pranked me about her said yesterday. Ayos lang sana kung hindi ko iyon sineryoso, e halos namamaga ang mata ko dahil walang tulog kagabi.

What the hurt the most she just laughing at me. She doesn't think what would I feel. Hindi ba n'ya inisip na hindi ako klaseng taong natutuwa sa ganoon bagay? She knew me very well than everyone but It's like she doesn't know what my feelings right now.

"I just couldn't help it but to laugh," natatawang komento nito at hinahawakan ang kanyang tiyan.

We're walking to our ICT subject this morning. Doon kasi kami sa computer room nagaaral kaya naglakad kami pagganitong subject.

Rumehistro seryosong ang mukha ko but deep inside I felt hurt.

"You may go first there, pupunta lang ako sa restroom," mahinang paalam ko.

Napahinto s'ya sa paglalakad at humarap sa akin. "I go with yo-" for the first time I cut her words.

"No, thanks. I can manage myself," putol ko sa sasabihin nito at naglakad na paalis na hindi hinihintay ang sasabihin nito.

I don't know subalit alam kung nadadala ako sa nararamdaman ko ngayon. Ang sakit kaya para sa akin ang ginawa n'ya. Yeah, you may think I'm stupid to feel this way but I'm really a softhearted. Masakit ang ginawa nito at pinagtatawaan n'ya lang ako mula noong pumasok ako. How could she do this to me? I couldn't last night. Nakatulong nga ako magpanic at masama naman ang panaginip ko. I dreamed her because what she said yesterday. Binabungot ako nang subra habang s'ya ngayon tumawa lang na tila walang pakealam.

Nagmadali akong humakbang patungo sa restroom. Pinilit kung hindi umiyak subalit taksil ang mata ko. My tears falling into my check. Wala na nga akong tulog, umiiyak pa ako ngayon. Call me what ever you want but this is me. I'm really softhearted guy.

Pumasok agad ako sa restroom nang mga lalaki at nagpapasalamat akong wala ibang tao bukod sa akin sa loob. Class hours na din naman kaya hindi iyon nakakapagtaka.

Sumandal ako sa pader at doon umiyak. Ayokong umiyak sa harapan n'ya kaya mas pipiliin kung umiyak nang mapagisa sa madilim na sulok. I don't know what to feel or what to do. Mas lalo s'yang lumalala nang mga nakaraang araw. Halata ang pagbabago nito. She almost hurt her mother last time they talked about her condition. She almost lost her control when I didn't came inside their house.

Hindi ko iyon pinagsasabi sa lahat kahit si Tita Angelica tumahimik. I know she's afraid to her own daughter now. Posibilidad na kaya nito s'yang patayin. Her both parents kept distancing to her necessarily. Masakit isipin ang kalagayan nito.

Umupo ako sa sahig at tinukod ang tuhod sa aking noo. Yumukong naiiyak ako subrang nasaktan ako.

"Stop crying. A guy like you doesn't good to cry inside the restroom." Awtomatikong umangat ang ulo ko at tiningnan ang tao nasa harapan ko.

Napanganga ako nang makita ang isa sa triples. "A-Anong ginagawa mo rito? Boy restroom ito. Nasa kabila ang para sa babae," pahayag ko at pinunasan ang mga luha ko sa mukha sa pamamagitan nang aking hintuturo. Nakaramdam ako nang hiyang nakita ko nitong umiiyak.

She didn't say anything then she heavy signed. May kinukuha s'ya sa kanyang bulsa at nilahad sa harapan ko.

"Swipe your tears," alok na sabi nito at nakalahad ang puting panyo sa aking harapan.

Tumango ako at kinuha ang panyo. "M-Maraming salamat," paos kung pagpapasalamat sa kanya. Alam kung mabait s'ya maliban lang siguro sa panganay nitong kapatid.