The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 28|

Khilze Pov.

IT'S ALREADY 6:40 pm, I need to go home. Nauna na akong umalis sa kanila at hinayaan na si Butter Sean sa lahat-lahat. Ayokong makagawa naman ako nang kasalanan sa kanya. I promised that we will talk this night.

I was driving my car to the hotel we lived. Matapos ang problema naming dalawa nagplano akong magpapatayo na sariling bahay namin sa Salazar Village, kung saan nakatira si Khian at Jace.

I parked my car in the parking lot when I already arrived in the hotel. Mabilis akong naglakad patungo sa elevator at sumakay.

Ilang sandaling lumipas nasa pangalawang palapag na ako  nang hotel. Dati na akong may condo ulit rito kaya nasa pangalawang palapag lang ito. Since I was highschool I had lived here when I became late to went home. Lagi akong pinapagalitan nang nagampon sa akin dahil sa subrang tigas nang ulo ko. But I always try my best to doesn't involved any troubles. Lagi nga nasa detention list ang pangalan ko. I always bullied because I was just adopted.

I didn't even bother to met my true parents. Alam kung may kanilang pamilya na sila. Bunga lang naman ako sa kamalian nilang dalawa. That's why I was afraid to have my own child and to became a husband. Baka kasi maging katulad rin nang bata ang nangyari sa akin nang bata ako.

I stopped the twenty number of condo unit. Akmang kakatok nang bumukas bigla ang pinto.

Bumugad sa akin ang mukha nito. Nanlaki at nagulat ito nang makita ako, halatang hindi inaasahan na makita ako.

She smiled sweetly. “That's good. You're here, nagalala ako sayo. Sinabi sa akin nang pamangkin mo ang buong nangyari kanina.”

“Balak ko na sanang sumunod dahil sa subrang pag-alala. Salamat at wala kang galos sa katawan,” she added at pinasadahan ang tingin mula ulo hanggang paa.

Nanlilisik ko s'yang tiningnan dahil sa kanyang sinabi. “What did you say? Susunod ka sa akin doon? Are you out of your mind?” I couldn't stop myself to asked her.

Paano kung mas malala ang nangyari kanina at talagang sumunod ito sa akin doon? Paano kung napahamak s'ya?

Rumehistro ang pagkabigla nito sa aking mga katanungan. Hindi siguro inaasahan ang lumabas na mga tanong sa aking mga bibig.

“B-But I just worrying you. Nagalala ako sayo kaya—” I cut her words.

“Stop it. Let's go inside,” putol ko sa kanyang sasabihin. Tila wala ako sa mood dahil sa kanya.

Yeah, I admitted I was worrying too for her. Paano kung ano ang mangyari sa kanya dahil sa katigasan nang ulo nito? Binibigyan lang ako nito nang subrang pagaalala.

She remain silent, she didn't say anything but she kept her head lowered. Alam kong nasaktan s'ya sa aking sinabi. I know her because she's really photo copy of her mother.

“O-Ok..” huling sabi nito at tumalikod na pumasok sa loob.

Nagpakawala ako nang buntong hininga at hinimas ang sentido ko. Sumasakit ang ulo ko ngayon, dinagdagan pa nito.

Sumunod akong pumasok sa loob at sinira ang pinto. May nalanghap na amoy ang ilong ko. The families black caramel coffee.

Lumabas s'ya mula sa kusina at may hawak na dalawang tasa. She didn't bother to look at me.

Umupo s'ya sa mahabang puting sofa. Nilapag nito ang dala n'yang dalawang tasa sa mababasaging center table.

“Drink it first before we will talk,” pahayag nito at kinuha ang isang tasa saka tinapat sa kanyang bibig.

Nakikita ko ang usok na nanggaling sa dalawang tasa, halatang mainit-init pa. Agad akong umupo sa kaharapang sofa at kinuha narin ang tasa.

Nanuot agad ang napakabangong amoy na kapeng ginawa nito. She always make me coffee before I go to work. Dinadalhan din ako nito nang pagkain sa lunch sa opisina ko. The people know that she's my wife, they all shocked when they know about it.