The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 37|

Neoh Pov.

I loved him so much to the point I couldn't even lose him. I'm afraid that one day he will lose in my arms, and being with someone. Baka doon tuluyan na akong mabaliw. Natakot ako dahil there's something I did mistake before. And I know he will mad at me kapag nalaman n'ya. I was so d*mn afraid. Sana manatili pa din s'ya sa akin kapag nagkataon na malaman n'ya.

I just couldn't even help myself but did a biggest mistake I ever do in my internal life. Alam kong pagmalaman n'ya katapusan ko na. Mawawala na s'ya sa akin ng tuluyan na hindi ko makakaya. I rather end up my life If I will lose him in my life. S'ya nalang ang natitira sa akin. Ayoko na muling iwan, at masaktan.

Sana patawarin n'ya ako. Sana patawarin nila ako.

“Anneoh.” Napabaling ako ng tingin sa tapat ng aking pinto. My mother was knocked in my door. Matapos ang date namin umuwi agad ako.

“What?” walang emosyon kong tanong. Because of my parents, I made me like this. Naging ganito ako dahil sa pagkukulang ng aruga, at atensyon noon hanggang sa paglaki ko.

I heard her heavy signed. Tila pagod, at stress sa akin. Well, I don't care, I don't care about them. I just felt nothing but useless unlike my boyfriend I felt alive, and worst it person.

“We need to talk, darling.”

I suddenly laughed so devil because she called me 'darling. Like what the f*ck! Kailan n'ya pa ako tinawag na darling? Why I didn't inform?
Nagpapatawa ba s'ya?

“W-What's funny?” utal nitong tanong, at bakas ang pagamba sa kanyang boses. That's why I really hated them all because they really afraid of me. Mas lalo akong ginaganahan kunin mga buhay nila.

But he didn't? Ba't ang taong mahal ko hindi naman takot sa akin? Natatakot lang iyon kapag may ginagawa akong kalokohan katulad kaninang umaga.

My lips suddenly formed a sweet smile when I remembered his childish behaviours. Parang t*nga kanina, nagtatampo na parang bata matapos kung inaasar sa unang pagkikita namin. But my simle widened when I remember our intense kissing scenes in park.

Ang sarap halikan ng labi n'ya. Kaya adik na adik akong halikan s'ya lalo na leeg nito. Gusto ko s'ya laging markahan upang nagpapahiwatig na akin lang s'ya, at wala ng iba.

“Nothing. What do you need to me?” I asked and didn't bother move sat on bed. Anong pake ko? Tinatamad akong harapin s'ya. Even she's my mother nawawalan na akong ganang kilalanin s'yang ina. For what?

“Anneoh! Open this door!” my father shouted angerly sa labas rin ng pinto.

I rolled my eyes because of irritating I feel. Wala silang ginawang maganda sa buhay ko. I know the next day passed by palala nang palala ang kalagayan ko. I even so rude and cruel person expected of course my boyfriend. I treating him a very special person to my life.

“Then do it. I don't care anymore,” walang ganang tungon ko then lay down my bed. Bahala sila, pera din naman igagastos nila para ipagawa ng bagong pinto kung sisirain man nila.

Wala akong kinakatakutan bukod sa isang bagay. Ang malaman ng taong mahal ko ang ginawa ko noon.

“We need to talk! I couldn't even believe this! Paano mo nagawa ang bagay na iyon huh?! Saan kami nagkulang! Sabihin mo!” galit na sigaw nito muli. Bakas ang pagtitimpi nito sa bawat salita kanyang binigkas.

“B-Be gently, Kaizer.” sumunod ang pagpikot nang boses ni Mom. I don't know but I suddenly feel nervous. Parang kinakabahan ako sa unang pagkakataon.

“Gently! How could you say that?! Ngayon na alam na natin ang pinakamalaking kasalanan na ginawa n'ya! Nadidinig mo ba ang sinasabi mo!”

“B-But she was just a three years old back then!”