The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 38|

Yen Pov.

I was walking into my room. May pasok kami ngayon kahapon lang wala because of emergency. Kasi nag-cleaning ang buong paligid ng paaralan for our safety and healthy. I don't know why I'm so lazy today, parang nawawalan ako nng lakas pumasok. Maybe because she didn't replying my messages even my calls. Nagalala ako sa kanya dahil hindi s'ya tumawag man lang kagabi.

She used to call me before she going to sleep. Kagabi lang talaga na hindi s'ya tumawag. Kahit may galit, at pagtatampo iyon sa akin tumatawag talaga s'ya every night. But I suddenly worrying about her. Kaya maaga akong pumasok ngayon para makita s'ya sa school.

“You really loved her that much.” Napabaling ako ng tingin kay Bunso. Sabay kaming pumasok, maaga rin s'ya because of her reporting today. Well, she used to wake up early to go in school that's her routine.

I smiled sweetly.

“Of course, I loved her so much,” masayang tungon ko. Wala kapantay ang pagmamahal ko sa kanya.

She looked me so seriously and coldly. “Let's see then,” tipid nitong huling sabi, at kumaliwa papunta sa direksyon ng building nila.

She left me dumped. Sobrang daming tumatakbo sa utak ko ngayon. Kinakabahan din ako sa hindi mawaring kadahilanan. Why she acting like that? Is she know something that I don't know? May tinatago ba s'ya sa akin?

Tulala akong pumasok sa classroom dahil sa daming katanungan na tumatakbo sa utak ko. Ewan ko nalang kung ano ang iisipin ko sa dami nang gumugulo sa utak ko.

Akmang matamlay na akong uupo sa upuan ng biglang may humila sa akin patuwid na tumayo. My eyes widened in shock, at napabaling sa taong nasa harapan ko.

“Anong—” she cut my words off.

“We need to talk,” putol nito sa sasabihin ko. She was standing infront of me. Nakabenda pa ang mga sugat nitong natamo kay Neoh. Namumutla ang mata at labi na tila wala pang-pahinga. What is she doing in school? She need to rest.

“Anong ginagawa mo rito?” nagtataka kung tanong. “Dapat nagpapahinga ka sa inyo.”

She shook her head.

“I need you to talk. Kailangan mong malaman ang katotohanan,” giit nito sa kagustuhan.

Napakunot-noo ako sa kanyang sinasabi. “Tungkol sino at saan?”

Her eyes so seriously looked at me. “Your girlfriend. Gusto konhg malaman mo kung gaano s'yang tao noon, and why we betrayed her.”

Napukaw ang buong atensyon ko sa kanyang pahayag. Wala naman sigurong masama kung sasama ako diba? And one thing, I really need to know everything about the past. Baka maalala ko din ang nakaraan namin ni Neoh noong nakidnap kami.

“Ok, sasama ako sayo,” seryosong tungon ko. Gusto ko din malaman kung ba't nila niloko si Neoh.

She smiled sweetly at me, “Good to know that.”

Lumabas kami sa silid aralan. We have a time because it's too early in the morning. Napaaga talaga ako nang pasok, wala pa nga katao-tao sa loob e.

“Kasama mo ba mga kapatid mo?” I asked suddenly while we walking. Hindi ko alam kung saan kami patutungo but I don't care I have a trusted on her.

Napabaling s'ya nang tingin sa akin. “Oo, they want to talk with you also,” sagot nito na ikinahinto ko sa paglalakad.

My eyes widened in disbelief. Nakaramdam ako ng takot matapos nila akong pilit na kinuha noon.

“No, I can't—” she cut my words off.

“It's ok. We don't have intention to hurt you again. We just here to tell you a whole story about our past,” mahabang paliwanag nito. Bakas ang seryoso sa kanyang mukha at mata.