The Robot Girl 2: My Psycho Girl | Complete ✓

|Chapter 2|

Yen Pov.

HABANG AKO'Y naglalakad patungong classroom 'di ko maiwasang kabahan sa banta nito kagabi. Halos 'di ako nakatulog nang maayos. Nakaramdam din ako nang ginhawa nang tawagan n'ya ako dahil sa nagyari.

Napangiti ako, “Hindi naman siguro huli ang lahat.” inaalala ko kung paano sumalubong ang kilay nito kapag naiinis o nagagalit.

I have many things I knew about her because we're always met since then.

“Huli ang lahat kapag tinapos na kita ngayon.” halos mapatalon ako sa gulat nang bigla s'yang sumulpot sa aking harapan.

Napahawak naman ako sa aking dibdib dahil sa gulat at kaba nang makita kung paano sumalubong ang mga kilay nito. Naikuyom din nito ang kamao na halatang nanggigigil.

“N-neoh..” bulalas ko sa tinatawag ko sa kanya.

“So I know why, why you were there and worn a pormal attire that you doesn't wear!” sigaw nito at dinuro-duro pa ako kaya bahagyang napaatras ako sa takot sa kanya.

Takot na takot ako kapag pagdating sa kanya at kay Bunso.

“I'm really so—” naputol ang sasabihin ko nang bigla s'ya sumabat.

“I don't ever care about your explanation! So I'm the one who makes you cried that night, right?!” galit na galit nitong tanong.

Grabe talaga s'ya kung magalit halos nakatingin na ang mga students sa amin dahil sa lakas nang boses nito.

Naramdaman ko ang pagnunubig nang aking mata, “O-Oo, piro alam ko naman na dapat 'di ako umiyak diba? Dahil walang lalaking umiiyak sa harapan nang babae. At inaamin ko mahina ako kaya 'di ako nakapagsalita agad at umiyak nalang..” mahabang pahayag ko sa aking saloobin.

I knew that I'm not her type. Malayong-malayo ako sa taong naging karelasyon n'ya kaysa sa akin.

Napahinto s'ya at tingnan ako nang maigi.

“I-I know that but I couldn't help but to cried that time. Why would you expected me to do? To gave you widely smiled and said that I'm your date?” mga dagdag kung tanong at 'di mapigilan na umiyak muli sa kanyang harapan.

Wala s'yang sinabi at nanatiling tikom ang bibig habang nakatingin sa akin.

Mapait akong ngumiti, “Y-You knew me since we were a kid. I'm so weak person that easily cry. I don't have a confidents to myself and I'm so sorry for being that..” paos kung mahabang dagdag at nilagpasan s'ya.

Tumakbo ako ulit dahil doon naman ako magaling ang tumakbo at manatiling tahimik kaysa sabihin ang totoong naramdaman ko.

Akmang kakaliwa ako nang biglang sumulpot si Bunso sa aking harapan. Agad kung kinapa ang aking pisngi at nagpunas nang mga luhang pumatak sa aking mga pisngi.

Peke akong ngumiti, “Bunso, ba't ka nandito?” pinilit kung maging magiliw ang aking boses upang 'di pumikot sa kanyang harapan.

Napalunok ako sa paraan nang pagtingin nito, halos x-ray yata ang mata n'ya kung nakamasid sa akin.

“Stop pretending infront of me. I witnessed the whole incident while ago,” walang emosyon nitong pahayag sa nalalaman.

Napabuntong hininga ako at bahagyang ngumuso, “Nakita mo pala..” malungkot kung tungon at naalala muli ang kaganapan.

“How stupid, your love for her. Stop loving If you don't want to feel hurt.” nakaramdam naman ako nang inis sa sinabi nito.

Ang galing n'yang mag-advice, nakumbensi n'ya talaga ako.

Mas lalong tumulis ang nguso ko, “Ewan ko sayo! Pumasok kana nga! Epal ka 'e!” bulyaw na inis ko sa kanya.

Hindi nagbago ang expression nito at nanatiling blanko, “I reminded you those words in one hundred thousand.” nalaglag ang panga ko sa tungon nito.

Alam ko naman na magaling s'ya sa kahit anong subject subalit paano n'ya mabibilang ang mga advice nito mula noon hanggang ngayon?

“Weh? Paano mo naman nabilang lahat?” intrigang tanong ko at hinintay ang magiging sagot nito.

“In just my mind.” nalaglag na talaga ang panga ko sa impossibling sinasabi n'ya.

“Ako niloloko mo?! Paano mo naman mabibilang ang advice mo noon at ngayon?!” gulat na gulat kung sigaw. Pasalamat ako nasa malayong bahagi kami nang maraming tao sa malapit na building kaya walang makakarinig sa amin maliban nalang kung may lalapit.

“I counted it, one by one in my mind.” napanganga nalang ako sa naging sagot nito.

Mas lalong sumasakit ang ulo ko sa pinagsasabi n'ya. Napakaimpossible naman kasi subalit alam kung mas matalino pa s'ya kay Mommy.

Napalinga-linga ako nang namalayang wala na ang taong kausap ko. Napanguso ako sa ugali n'ya, kung umasta parang 'di ako 'yung panganay, mas panganay pa sa akin 'e.

Napalitan ang nguso ko sa isang mapait na ngiti, “K-Kahit pala pagiging panganay na anak, wala akong kwenta..”
___

Halos tumakbo na ako upang makapunta sa classroom. Napahinto ako harapan na classroom nang section one kung saan ako nabibilang.

Agad akong pumasok at bumungad sa akin ang subrang tahimik na buong sulok nang paligid. May iba't-ibang silang sarili ginagawa.

Pumunta ako sa pinakadulong upuan kung nasaan katabi ko ang bintana. I don't have a friend here expect her but I don't know If she considered me as her friend or not.

It's does hurt the word 'friend' but I guessed doon lang talaga ang kaya n'yang maiibigay sa akin. Some guys here dated her in expensive restaurants and having a great day with her not unlike me.

No one couldn't touch, hurt or even bully me because of my sister. She's popular in our school because of her incredible talent she have. Even Her face perfectly a goddess. I'm lack of confidence and I felt nervous of her.

“I'm sorry..” awtomatikong napabaling ako nang tingin sa taong 'di ko inaasahan na makita sa aking harapan.

She lowered her head while spoken those words.

“Anong ginagawa mo?” takang tanong ko at akmang hahawakan ang balikat nito nang maramdaman ko ang mga titig na nagmula sa classmate namin.

“I apologizing for what I said to you earlier. I didn't me—” pinutol ko ang sasabihin nito.

“No need, wala ka naman kasalanan and beside your right,” singit ko sa sasabihin nito kaya nag-angat s'ya nang tingin.

Naglalagay s'ya nang make-up sa mukha kahit 'di naman kailangan na maglagay s'ya sa kanyang magandang natural na ganda.

She smiled, “Thank you. And I'm sorry If I'm not nice to you since then.” those smiled that I wanting to see.

I smiled, “Again no need, wala naman 'yun sa akin. Sana'y na sana'y ako sa paguugali mo.” I really accepted her, sa lahat nang ugaling mayroon s'ya.

Nabigla s'ya sa aking sinabi at akmang magsasalita nang may sumigaw sa kanyang pangalan.

“Babe!” lahat kami ay napabaling nang tingin sa taong sumigaw sa pinto nang klaseroom.

Si Clack Samson, the campus king sa paaralan namin. He's perfect for every aspect. He's perfect suited of the words 'king'.

Mabilis ang hakbang nito papalapit kay Anneoh at niyakap nang mahigpit na sinuklian n'ya din nang yakap. I feel so much pains inside my heart. Seeing her with her boyfriend ay ang pinakamasakit na nararamdaman ko sa tanang buhay ko. They already two years in relationship.

I was ten years old that I discovered that I love her then seven years broken my heart into pieces every day. I'm seventeen now but still inlove with same girl but she doesn't know about it.