Jeszcze będzie dobrze [ZAWIESZONE NA STAŁE]

ROZDZIAŁ 24

Pov. Patrycja
Kiedy się obudziłam i chciałam wstać poczułam silny ból w całym ciele. Przypomniałam sobie wszystko, to jak zostałam porwana, jak byłam bita i to jak Czarek mnie uratował. Jestem mu za to bardzo wdzięczna. Po chwili ktoś zapukał i uchylił drzwi. Ujrzałam cały team. Uśmiechnęłam się i powiedziałam, żeby weszli do środka.
N: Jak się czujesz? – spytała stawiając herbatę na szafce.
P: Wszystko mnie boli, nie mogę się ruszać – powiedziałam z grymasem na twarzy.
M: Słabo – powiedziała udając przejętą.
K: Posiedzieć z tobą? – zapytał.
Wydaje mi się, że on oprócz Czarka, Julki i Natalii najbardziej się przejął moim porwaniem niż reszta. O Monice to już nawet nie wspomnę, jak ona udaje.
P: Jak chcesz – uśmiechnęłam się – Gdzie Czarek? – spytałam się.
N: Poszedł na trening, ale był u ciebie rano.
P: Aha – powiedziałam zamyślona.
N: Dobra to my nie przeszkadzamy, jakby co to jesteśmy na dole – mówiąc to razem z Moniką wyszła z pokoju.
K: Pomóc ci zjeść?
P: Jeśli możesz.
Tak minęło nam kolejne pół godziny. Po śniadaniu Karol włączył serial i położył się obok mnie.

Pov. Karol
Na jakimś siódmym odcinku Pati zasnęła opierając się głową o moje ramię. Nie chcąc jej budzić oglądałem dalej. Po jakiejś godzinie do pokoju wszedł Czarek, gdy nas zobaczył trochę się zdenerwował, ale po chwili opanował złość i przycupnął na łóżku zaczynając rozmowę:
Cz: I jak?
K: No chyba git, zasnęła godzinę temu.
Cz: Dobra, ja idę się ogarnąć i potem do was zajrzę – powiedział i wyszedł.

Pov. Czarek
Nie powiem, ale zdziwiło mnie to co zastałem wchodząc do pokoju Patrycji, ale cóż mogłem zrobić przecież wiem jak dla niej ważna jest przyjaźń z Karolem. Postanowiłem nic nie mówić o mojej tylko wyszedłem z pokoju. Mam nadzieję, że nic to między nami nie zmieni. Nie chcę jej stracić.