"Peter Peter Peter Peter Peter Peter... Lütfeeen!"
"Hayır dedim ya Harry."
"Ama neden? Ya bu yılın partisi oğlum bütün okul orada olacak fena kopacağız diyorum."
"İstemiyorum. Evde oturup film izlemeyi, etrafta boş boş dolaşmayı ya da en harikası uyumayı tercih ederim."
Harry saçlarını sinirle çekiştirip ofladı. Peter ise ona hiç aldırmadan uzanmaya devam ediyordu. Harry ve Harley sabah odasına gelmişlerdi ve bu gece Liz'in vereceği partiye gelmesi için onu ikna etmeye çalışıyorlardı. Söylemedikleri şey kalmamıştı ancak esmer genç kesinlikle kararından caymıyordu.
"Peter kendini eve kapatıp asosyalleşmek hiçbir halta yaramaz. Zaten günlerdir okula gelmiyorsun ve sürekli Loki ile birliktesin. Neredeyse hiç konuşamadık, biraz da bizimle takıl."
"Harry lütfen artık ısrar etme hiç içimden gelmiyor." Harry tam tekrar konuşacakken odayı Harley'in hafif kahkahası doldurdu. İkisi, koltukta oturmuş telefona bakan gence çevirdi gözlerini. Harry ilk başta az önceki kahkahanın yumuşak tınısına takılsa da sonradan toparlandı ve kaşlarını çattı.
"Neye gülüyorsun sen öyle?" diye sordu. Sarışın genç telefona bakmayı bırakıp onlara döndü. "Hiç Chris ile konuşuyorduk da ona gülüyorum." Onun dediği ile Harry'nin kaşları daha da çatılırken çenesini sıktı hafifçe. Nedenini anlayamadığı bir şekilde o çocuğu hiç sevmiyor ve Harley'in yanında gördükçe içinde engelleyemediği bir sinir baş gösteriyordu.
"Hıh şu gereksiz! Onunla çok yakın olmaya başladın son zamanlarda."
"Yine mi şu konu? Chris ile alıp veremediğin ne senin?"
"Maymun suratlının teki. Ayrıca hiç ısınamadım ona."
"Yok artık, o gayet yakışıklı birisi Ayrıca çok da kibar birileri gibi -ki bu birileri Harry Osborn oluyor- öküz değil."
"Kim? Ben miyim öküz?" dedi Harry hayrete düşmüş bir şekilde kendisini gösterirken. "Ne öküzlüğümü gördün acaba?" Harley sesini değiştirip onun taklidini yaparken konuşmaya başladı.
"Oraya gitme Harley! Şunu yapma Harley! Yanımdan ayrılma Harley! Tişörtünün yakasını neden bu kadar açık Harley! Bir daha böyle dar giyinme Harley! Chris'le konuşma, ondan uzak dur Harley! Daha sayayım mı?"
"Sen benim arkadaşımsın tamam mı? Sadece seni korumaya çalışıyorum."
"Tanrı aşkına beni süper kahramanlar büyüttü. Eğer ortada bir sorun olursa gayet de kendimi koruyabilirim. Ayrıca dar giyinmekle beni korumanın hiçbir alakası yok. 'Arkadaşım' olmasan bu tavırların yüzünden bana aşık olduğunu falan düşüneceğim."
Harry gözlerini büyütüp itiraz etti hemen. "Ben mi sana aşığım? Olsam sana mı aşık olurum? Sana mı kaldım ben be?!" Harley duydukları ile duraksadı. Onun kendisini sevmeyeceğini zaten biliyordu ama bizzat ağzından duymak kötü hissettirmişti.
Zamanla içinde Harry'ye karşı durduramadığı hisler oluşmuştu. Bundan kimseye bahsetmemişti Peter'a bile. Çünkü yanlış olduğunu düşünüyordu.
Harry muhtemelen aseksüel falandı. Ne bir kıza ne de bir erkeğe ilgi duyduğuna şahit olmamıştı hiç. Geçmişinde bile yoktu, bir tek sevgilisi yoktu ya da aşk acısı falan. Yine de tutarsız tavırları onu sürekli şüpheye düşürüyordu. Kıskanması, koruma çabaları, bazı zamanlar yakın temas ve tavırları kafasını karıştırıyor, bir umut kendisinden hoşlanabileceğini düşünüyordu. Ancak sonra ortaya şu arkadaşımsın saçmalığını atıyordu ve bu oldukça kırıcıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Re-Hope (SpideyPool)
FanfictionPeter Parker'ı kimse sevmemişti. Ne annesi ne de babası. Sevgi nedir bilmiyordu tâki Wade Wilson hayatına girene kadar. ********** "Peter, biliyor musun popon çok güzel." "Ne?!" "Hayır dur bu olmadı. Başka bir iltifat bulmam lazım. Buldum! Biliyor m...