Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur.
Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yak...
Savaş'ın yaşında mini bir değişiklik yaptım, instagramda farklı söylediğimi biliyorum. Sonra ne oluyor demeyim ♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm için bir gülünüzü alayım. 🥀
24. BÖLÜM | YALANIN GÖLGESİ
🥀
Kağıttan paralar gibi biriktirdiğimiz tüm hayalleri, hayat bozdurarak kısım kısım alıyordu bizden.
Savaş'ın kahverengi gözleri bir an beni bulsa da, diğer an kapıya yaklaşmak için hamle yaptı. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim, çok öfkeli görünüyordu; onun kadar kontrollü birini görmememe rağmen her an kontrolü kaybedebilirmiş gibi bir hâli vardı.
Delice bir şey yapmasından endişe ettiğim için önünde durup uzun parmaklarımı sert ve sıcak -bence öfke tam o noktada alev aldığı için bu kadar sıcaktı- göğsüne yerleştirerek endişeli bir sesle, "Savaş dur," dedim hemen. "Sakinleş önce."
Savaş, sıkılı dişlerinin arasından, "Onu duydum. Senin yüzünden burda, senin yüzünden kardeşime bu kadar yakın," dedi, buz gibi bir sesle. Sesi ilk defa kış gecesinin içine düşmüşüm gibi beni üşüttü. Bu sert haliyle egzotik ormanların içinde yetişmiş etkileyici, vahşiliği göz dolduran bir parsa benziyordu. "Başından beri onda bir terslik olduğunu biliyordum, kardeşime yakın olabilmek için seni kullanmış. Çekil önümden, Nüket."
Bir an donar gibi oldum. Savaş Akduman bana kaba davranınca yüreğimin camları sarsılıyordu. Sonra sessizliğimi koruyarak, bir adım geriye çekildim ve geçmesi için yol açtım. Kendimi kötü hissediyordum, bana tüm olup biten her şeyin sorumlusu sanki benmişim gibi bakmıştı; Beren'e yakın olmak istemesinin ve onun tarafından kullanılmamın. Ben kullanılmak istemedim, Beren'e bu şekilde yaklaşsın istemedim. Olaylar bir şekilde böyle gelişmişti.
Üstelik gururum ne kadar incinmişti farkında değil miydi?
Birisi tarafından yakın arkadaşım için kullanılmıştım. Barış'la çıkmanın benim hatam olduğunu biliyorum, ama ben yine de belki aramızda duygusal hisler gelişir diye bekledim. Hisler iyi yönde gelişmedi, aksine onda beni rahatsız eden hisler gelişmişti. Yakın arkadaşıma son derece takmış olduğunu nerden bilebilirdim ki?
Nerdeydi beni her zaman anlayan Savaş, beni, hislerimi anlamasını bekledim. Bana gerçekten bakmasını bekledim, bakıyordu; sanki gördüğü bir suçluydu, tıpkı benim ona baktığımda gördüğümün bir yargıç olması gibi.
Elleri gül tutan bir adamın güzelliğinin parıltısı aklımı kamaştırmıştı,
Beren'in, "Bırak!" diye bağıran sesini duymasıyla, önümden hızla geçip direkt zaten aralıklı olan bej rengi kapıyı sonuna kadar gürültüyle açtı ve beklemeden içeri daldı. Bende hemen arkasından ilerlerken, Barış'ın Beren'in kolundan tuttuğunu anlık görebilmiştim.
