doomsday | akın koçovalı

on altıncı bölüm | silah

Gülüşünü yicem çocukkkk

"Ogeday! Ogi! Abi, ses ver!"

Yamaç abi Kulkan'a seslendi.

"Enişte!"

Yamaç abi Kulkan'a seslenirken çocuklar plan için ateş açmaya başladılar. Hafifçe çöktüm ve beklemeye başladım. Kulkan'ın silahındaki mermi bitmişti. Eh, zaten amaç da buydu.

"Ulan, sıksan da geliyorum sıkmasan da geliyorum enişte!" Yerde yatan Ogeday Kulkan'a gelmemesi için hareket yapmaya çalışırken Kulkan tuzağa düşmüştü.

Yapraklarla kapattığımız çukur, onu kapmıştı.

Düştüğü yere doğru dördümüz adımladık.

"Napıyonuz la Çoçovalı'lar? Oo Çoçovasız minik kuş, sen de mi buradasın?"

Yaptığı espriye kusacak gibi olmuştum, nasıl bununla aynı kandandık diye düşünmeden edemedim.

"Bu mu lan Kulkan?" dedi dalga geçercesine Cumali abi. Alayla gülümsedim.

"Ulan, uğraştınız didindiniz. Beni de mi çukura düşürdünüz ya? Helal olsun ya size."

"Eylül'ü iyi dinlememişsin aslan parçası. Etrafında asker gibi koca koca çınarlar, dikkat et bastığın yere kapar seni çukurlar."

"Heee, o çukur bu çukur."

Kulkan cebine yöneldiğinde Cumali abi silahına yönelmiş, Akın ise bir eliyle beni geriye doğru iterken amcası gibi silahına yönelmişti. Yamaç abi onları durdururken Akın bir adım bana gelerek önüme geçti. Kolunu tuttum, ardından elim aşağıya doğru kayarken elimi elimin üstünden tuttu.

Elimi tutmuştu.

Heyecanlanmanın sırası değil Eylül, nefes al.

Kulkan silahını çıkarıp Yamaç abiye uzattı. Sıktı, ama içi boştu. Aptal.

"Mahalleme bir daha gelmeyeceksin." Akın ciddi ve sinirli bakışlarıyla Kulkan'ı izlerken hâlâ eli elimin üstündeydi.

Yine nefes almayı unuttun, nefes al.

Kulkan kahkaha atarak konuşmaya başladı.

"Sen önce bi' mahallene dön de.."

Yamaç abi bana baktı, silahımı istedi. Akın'dan zorunda kaldığım için elimi çektim ve belimde duran silahı pek istemesem de ona uzattım. Akın'ın silahım olduğundan haberi yoktu sanırım, kaşlarını çatıp bakması buna işaretti. Yamaç abi silahı elimden aldı, mermilerinin dolu olduğunu Kulkan'a gösterdi.

"Gel al. Bekliyoruz. Hangimiz daha becerikliysek, o hayatta kalsın."

"Söz mü?"

"Söz." dedi Yamaç abi silahı yere koyarken. Akın arkaya bir şeyler için gitti. Kulkan yerinden doğruldu ve kalktı. Tırmanmaya çalıştı, düştü. Sinirle tekrar denedi ve düştü. Akın geri geldi ve amcasına upuzun halatı verdi.

"Al," dedi ve halatı Kulkan'ın düştüğü yere attı.

"Enişte, bak geliyorum ha.." dedi Kulkan ipi kavrarken. Arkamızı dönüp ilerlemeye başladık.

"Gel!"

"Bak söz verdin!"

Bu sefer içimde tutamayıp aptal diye mırıldandım.

İpi çekti, biraz tırmandı sonra ağır geldiği için ipi bıraktı. Sonra, ipi hiç bırakmayarak 2 dakikada tırmandı.

Abisini kendi elleriyle öldürmüştü. Kendisi çukurdan çıkacak diye, abisinin asılmasına sebep olmuştu.